Libikóka
Egyszer fent és egyszer lent,
sorsunk sajnos nem csak móka,
örömöt bánat követ,
életünk egy libikóka.
Odatartod arcodat,
csókok helyett pofon csattan,
kitárod ablakodat,
üveg törhet a viharban.
Légy edzett, mint az acél,
felhevítve vízbe vetnek,
szíved legyen kőkemény,
másképp gyakran összetörnek.
De ha másnak születtél,
ne add fel valódi arcod,
érjen bánat, száz veszély,
örömödért vívd meg harcod…
Maradj mindig önmagad,
tükörbe csak így tudsz nézni,
vállald fel a fájdalmad,
boldogságod el fog érni…
Törő Zsóka
Schaukelbrett
Mal oben und mal unten,
unser Schicksal ist nie komplett,
nach der Freude, kommt das Leid,
das Leben ist ein Schaukelbrett.
Präsentierst du, dein Gesicht,
anstatt Küsse, ohrfeige klatscht,
machst du deine Fenster auf,
im Gewitter das Glas zerplatzt.
Sei hartgesotten wie der Stahl,
erhitzt wird’s ins Wasser gerührt,
dein Herz so hart sein wie der Stein
sonst wird’s du, zu oft zugeschnürt.
Doch wenn anders geboren
gib nicht auf dein wahres Gesicht,
grosse Furcht, schweren Kummer,
für Freude kämpft, mit grosser Pflicht.
Bleibe immer, was du bist,
nur so kannst in Spiegel schauen,
nimm dein Schmerz, so wie es ist,
an dein Glück wirst du staunen…
Fordította Mucsi Antal-Tóni