A télre készülve
A törzs két nap alatt berendezkedett új otthonában. Sha-man viszont nem tartott a többiekkel. Felmérte a területet és a pataktól mintegy száz méterre kimért egy nyolcszor tíz méteres sík területet. A talaj agyagos volt, kiásott rengeteg téglának való agyagot, majd épített egy kemencét földből és agyagból. Magához hívta Tir-ogot és Goreget.
– Akartok tőlem tanulni, hogy ti legyetek a törzs leendő tanítói? – Szegezte nekik a kérdést. A két fiú nagyon izgatott volt.
– Igen. – Válaszolták egyszerre.
– Mit kell tennünk? – Kérdezte Tir-og. Sha-man elégedett volt.
– Hozzatok tűzifát. Látjátok azt? – Mutatott a kemencére.
– Igen. – Mondta most Goreg.
– Nem alhat ki a tüze, ha egyszer már meggyújtottuk. – Mondta nyugodtan, majd visszatért Az agyaghoz. Vízzel és egy vékony bőrpánttal téglákat hasított. Mire elkészült, a fiú elég nagy mennyiségű fát felhalmoztak a tűz meggyújtásához. Behelyezte az agyagtéglákat a kemencébe. Nekiállt a következő adagot elkészíteni. A fiúk csillogó szemmel figyelték minden mozdulatát. Egy nappal később ők is ugyanolyan szép egyenes oldalú téglatesteket készítettek. Egész nap égett a kemence és napi hatszor adta a kész téglákat. Sha-man nyugodtan rakta egy leendő ház főfalait. Körben csatornákat ásott, hogy elvezessék az esővizet a ház alól. A hegy felőli oldalon megszenvedett. A talaj kemény volt, és itt volt a legnagyobb szükség arra, hogy ne ázzanak a falak alulról. két sorban rakta átfedésekkel a sorokat. Míg a törzs a barlangot próbálta kényelmesebbé, lakhatóbbá tenni, ő nagy lendülettel dolgozott egy ház elkészültén. Amikor úgy látta, elég lesz a tégla, megmutatta, hogyan kell cserepeket készíteni. Közben fából keretet faragott és tetőgerendákat. A gerendák behelyezéséhez két férfi segítségét kellett kérnie. A legnehezebb munka fűrész nélkül egyenes tetőléceket készíteni volt. A selejt a lécek négyszerese volt. Hárman dolgoztak rajta két segédjével, két hét alatt készült el a kellő mennyiségű tetőléc. Odabent egyszeres téglafalból válaszfalakat épített, Két kis szobával és egy nappali-konyha helységgel. A mennyezetet fából készítette, rajta egy szűk nyílást hagyva, melyen egy ember tudott kényelmesen feljutni. Három és fél méter magasra állatszőrből készült kötelekkel vontatták fel a több ezer elkészült cserepet. Kezdetben nagyon sokat kellett összetörnie, mert nem lettek egyenesek, vagy repedten kerültek ki a kemencéből, de a végére minden egyes darab használható volt. Száraz szalmából szigetelést készített a tető alá és fával fedte le. Az egészre állatbőröket terített belülről és kívülről mindkét oldalra, melyek majdnem légmentesen szigeteltek. Már leesett az első hó, mire két hónap múlva elkészült a ház szerkezetével, és a belső kályhával, melynek kéményét a Ház mellett vezette ki a tető alatt. Készített egy szintet az agyagkályhán, ahol behelyezhetett sütésre, vagy csak pirításra húst, vagy bármilyen ételt. A berendezést egyszerű durván megmunkált fából készült asztalokból, ágyakból, székekből és ládákból állította össze. A törzs tagjai az első egy hónapban nem értették, mit készít, mikor megértették nevettek. Nem tudták elképzelni, hogy a vékony falú építményben hogyan nem fagynak meg a benne lakók a legkeményebb télben. A földszintre beköltöztette két tanítványát, az egyelőre egyterű emeletre ő költözött Szashival. Ugyanúgy eljárt a törzs tagjaival vadászni, és a fagyok beköszöntésével a ház oldalába épített kis raktárba raktározott ő is akár fél évre való fagyott húst. Amikor volt alkalma, a tetőtérben növényeket szárított. Tűzifát is raktározott tíz köbméternyit a raktár mellé a tető fedezete alá. Tudta, nem fog kiszáradni, amíg felhasználja, de mégis több reményt adott, mint a kemény télben indulni el az erdőkbe érte. Mire beköszöntött a valódi fogcsikorgató hideg, ő felkészült, ahogy a törzs is. Nem voltak olyan előrelátóak mint ő, mindig csak néhány napra elegendő tűzifát raktároztak el a barlangban, de egy teljes szarvascsorda húsa volt kövek alá lerakva a barlangon kívül, úgy hogy a vadállatok ne férhessenek hozzá. A nappalokat a törzzsel töltötte, fent a barlangban, vagy az erdőt járva. A varázsló néha lement hozzá kunyhójába, és nagyon meglepte a kályhában rakott kicsinek tűnő tűz által az egész házra kisugárzott melege. Százharminc négyzetmétert fűtött egyetlen agyagból épített tűztér. Szashi lassan hozzászokott, hogy nem a szokásos nyílt tűzön főzzön, hanem a zárt kályhában, és hogy minden nap ettek zöldségeket, ami a törzsben nem volt népszerű. A varázsló néha lejött hozzájuk, hogy ő is bővítse vitaminokkal étrendjét. Senki nem követte példáját, pedig minden vadászat előtt megparancsolta a vadászainak, hogy ássanak ki gumókat, szerezzenek mézet, ne mindig csak húst, mert meg fognak betegedni. Nem hallgattak rá. A hideg kezdte a törzs minden tagját kikezdeni. Ritkán jártak ki az erdőre, szinte csak tűzifáért, vadászni senkinek nem volt ereje a fogcsikorgató hidegben. Készleteik biztonságban voltak. Időnként farkasokat és más nagy testű ragadozókat hallottak vonítani, visítani éjszakánként. De semmi nem közelítette meg tanyájukat, ugyanakkor ők se merték messze elhagyni a barlangot. Aztán egy nap meglátták a ragadozók távolmaradásának okát. Gyapjas orrszarvú baktatott le a hegyoldalról és feltörve a jeget itta a vizet. Nyugodtan caplatott tovább. Ekkora állatot még a jól szervezett farkasfalkák se mertek megtámadni. A törzs vadászai meg akarták támadni az állatot, de Sha-man nyugalomra intette őket. Ahogy a varázsló is. Mindketten tudták, addig van nyugalmuk, amíg ez az állat a környéken portyázik. Már három hónapja tartott a tél. Január vége volt a tél legkeményebb hónapja. Egész nap nagy lánggal égett a kandallóban a tűz, de még így is csak az emeleten volt melegebb tizenöt foknál, viszont a tető szigetelése jól sikerült. Egész nap meztelenül mozoghattak odafent. A barlang ellenben nagyon jól szigetelt. A bejárat elé három méter vastag hó hullott, csak egy keskeny ösvényt vágtak benne, hogy az emberek és a tüzek füstje kijuthasson. Sha-man tanácsára a bejárat nagyobbik részét száraz fűvel tömték be amikor éppen nem használták. Sha-man új tervbe kezdett. A tél elején elején elejtett állatokról a faggyút kiégette és elrakta. Most hogy sok dolga nem akadt, agyagból kis mécseseket faragott egy rögtönzött fazekaskorongon. Az első néhány próbálkozás nem hozott eredményt, de kitartó gyakorlással elkészítette az első világításra is alkalmas mécsest. A kis házban egész éjjel kellemes világosságot tudott teremteni. Tanítványai nagy buzgalommal tanultak. Fokozatosan tanította a gyerekeket írni-olvasni. Azok a kezdeti nehézségek után – Soha nem alakult ki bennük az ösztön, hogy a hangokra bontsák a szavakat, így nehéz volt megérteniük a betűk lényegét, melyek mind egy-egy hangot jelöltek. – lassan beletanultak. Fél év alatt elsajátították az írás tudományát többé-kevésbé. Goreg – Szashi öccse – Ebben inkább elől járt, ő már február végére folyékonyan olvasott és jó tempóban írt. Sha-mannak is nehézséget okozott kezdetben a kőkori emberek nyelvét írott formára alkalmassá tenni, mert hiányoztak belőle a ragok, képzők, igekötők. Lassan tudott összeállítani egy néhány ezer szóból álló szótárat és lassan kialakította a nyelvtani szabályokat is. Azokat a dolgokat, melyeket már használt, de még nem volt szó rá a nyelvben, magyar szavakkal helyettesítette, mert azok voltak számára a legkézenfekvőbbek. Szashi februárban terhes lett. Hozzá kellett magát szoktatni a gondolathoz, hogy a kőkori emberek sokkal gyorsabban fejlődtek. Tizenegy-tizenkét évesen a lányok már szültek, húsz évesen már öregnek számítottak, és nagyon kevesen érték meg a negyven évet. Ezért sietnie kellett a kezdeti fejlődés lépcsőszerű felgyorsítására, olyan lépések kihagyásával, melyek az emberi civilizáció számára létfontosságúak és több száz éven keresztül tartók voltak, de ugyanakkor csak olyan gyorsasággal, hogy az ősemberek is megértsék, és ne legyen számukra misztikus mágia a fejlődés, hanem logikus fejlődéssé váljon. Nem tudta még eldönteni, hogy egy téglaházakból álló falu létrehozása után mi legyen a következő lépés tavasszal. De ezt meghozta a szerencse. Öt hónapos tél után kezdett felengedni az idő. A fákról jégcsapok meredeztek, és lassan csöpögni kezdett a víz.
2 hozzászólás
Úgy látom több fejezet nincs feltöltve…ha lesz majd elolvasom.
A helyesírásra érdemes figyelni, mert minden fejezetben voltak hibák. Pl.: nagy betűt használtál ott is, ahol nem kellene.
Mostanában egyáltalán nem volt időm billentyűzetet venni a kezembe… Készülnek a fejezetek, mindig azt folytatom, amelyikhez éppen hangulatom van. Ha írok, akkor éjszaka, inkább érzésből, és ihletből, mint logikusan megszerkesztve és megtervezve irományaimat (Ugyan mindig van egy irányvonal amit követek, de ez is gyakran változik) Amint valaminek kész vagyok egy fejezetével, felteszem ide is. Örülök hogy végigolvastál tőlem. A hibákat egy átolvasás során javítom csak, sokszor nem veszek észre sok mindent, de már jó ideje készülök arra, hogy egyszer végigfutok mindent és kijavítgatok.
Gróf Drakonisz ala José Alvarado