Vérbíró. Így emlegetnek oly sokan.
Megtettem. Visszacsinálni nem lehet.
Most a jövőm érdekel és magam:
Meg próbálom menteni a lelkemet.
Senki nem fogja kezem. Üres szobám
Falán nem jár táncot a napfény soha;
Hideg az ágyam, aludni nem tudok,
Felettem rút árnyak suhannak tova
S oly kemény a fejem alatt a párna!
Csak Te vagy itt, mindenki más elhagyott,
Pedig épp Téged tiport a sárba
Összes bűneim közül a legnagyobb.
Meg tudsz nekem bocsátani mindazért,
Amit elkövettem, és aki én vagyok?
S ha Te meg is bocsátanál egyszer…
Vajon én magamnak meg tudok?
2 hozzászólás
Érdekes, szerep-versnek mondanám. Én nem tagaszkodnék a hagyományos, nagybetűs kezdéshez, sokkal inkább a mondatokhoz igazodnék. A "megpróbálom" egy szó. 🙂 Tetszik az elhagyott-legnagyobb rímpár. 🙂
Üdv,
Poppy
Érdekes-jó 🙂
Nekem tetszik az egész 🙂
Szeretettel : Éva