Ildikónak
Veled élve önfeledten,
mint ősi szerelmes sámán,
úgy pihentetlek mellemen.
Élethű valóság ágyán
nyújtunk át érintéseket–
csillagok hűs sugarával
takaródzunk meztelenül,
mint jó tündér, boldogsággal
takarsz, cserébe áldalak,
aztán egymásba menekül
a vágy — hullámok tartanak!
Most a gyönyör te vagy magad,
öled melegébe zárva
érzem arcom mellett arcodat.
2 hozzászólás
Kedves Lajos !
Gyönyörű versedhez szeretettel gratulálok.
Nagyon szép lett.
Szeretettel olvastalak: Zsu
Kedves Lajos!
Ez több mint erotika, ez önzetlen szeretet, remélem jól érzem, ha nem, az se baj.
🙂
Üdvözlettel: Flórián Róbert Szabolcs