ezen a képen
amit
lányunk Andrea készített rólad
a játszótéren
amikor még normális volt
minden
amikor még
én is
csodákban hittem
s most
a mulasztásaim verik a szívemet
a fényképednek köszönök
jóreggeleket
s kérdezem hogy aludtál
mosolyod elvarázsol
várom hogy az ajtónkat rám nyitod
de eszemmel tudom hogy fekszel egy ágyon
a képed egy kép csupán s hogy halljam lélegzetét
hiába várom
mulasztásaim verik a szívemet
mert
hagytalak egyedül járni
s nem sétáltam veled eleget
mert
nem fogtam eléggé kezemmel a kezedet
mert
nem óvtalak meg amikor el kellett esni
mert
kamaszként kószált velünk a szerelem
még sem szerettelek úgy ahogy senki
mulasztásaim
csak verik verik a szívemet
s közben eltelt az élet
térj vissza
gyógyulj meg
kinyújtott kezemmel
könyörgöm érted