A költemény: van!
Mert az alkotó van,
tán az olvasó is.
A költemény valós,
miképp fehér felhő.
S miképp piros felhő.
És a költemény él.
Mint a nyár a télben.
Önmagát szavalja.
A költemény szól,
nekem, neked beszél.
Vajon miről mesél?
Gondol és cselekszik.
Sok-sok rengetegnyit.
Szívvel és lélekkel.
A költemény mozog
le és fel és megint.
Talán te mozgatod?
Vérzik is, ha ez kell.
Vére sárga, szürke?
És hová folyik be?
A költemény alszik.
Vajon mit álmodik?
Világ elolvassa?
És tovább lesz írva?
Végtelenbe futva?
Álma megvalósul!
A költemény eszik,
az én ebédemet,
jó étvágyat hozzá.
És a költemény hisz.
Azt, hogy ő jó és kell.
Jól hiszi ezt, nemde?
A költemény akar.
Hogy olvassák, írják,
s a vágy beteljesül.
Igaz?
5 hozzászólás
Ötletesnek tartom, ahogy megszemélyesítetted a költeményt.
Bizonyos részeknél jót mosolyogtam.
És igen, ha az a költemény tényleg jó, ha megszólítja az embereket, beteljesíti a sorsát.
Örömmel olvastalak.
Üdv. :Tamás.
Igen, a költemény be kell, hogy teljesítse sorsát. Erről akar szólni ez a vers. Jól meg3rtetted. Barátsággal: Madár.
Szia Madár!
Tudtam megint jönni!
"
És a költemény hisz.
Azt, hogy ő jó és kell.
Jól hiszi ezt, nemde?"
…igen,hinni kell,hogy jó lesz..
Különben,nagyon tetszett még ez a két elöbbi írásod.
"A kilencedik bolygó"
…és A fajpk
Gratulálok!
Barátsággal:sailor
Szép napot!
Köszönöm, örülök, hogy tetszettek, üdv: Madár.
Ötletes, megmosolyogtató versed
szeretettel olvastam.
Szép napokat kívánok:
Zsuzsa