Azt mondtad elmész, itt hagysz örökre engem,
S mégis nyakamba borultál könnyben ázott szemmel.
Én is öleltelek, úgy szorítottalak volna,
De erőm nem maradt, csak, hogy lélegezni tudjak.
Összeroppant a szívem, azt hittem megfulladok,
A fájdalom mázsás súlyként ül a mellkason.
Ez a búcsú más volt, ezt nem harag vagy dac szülte,
Szerelemből intessz búcsút, fáj hogy el kell menned.
Elmondanék mindent, szerelmet és fájdalmat,
De hang nem jön ki, hiába próbáltam.
Elemészti testem a kín, égetnek szavaid,
Értem tetted, de nem tudom, nem akarom elfogadni.
Ha csak 1 nap adatik meg veled, boldogan kérem,
Minthogy nélküled egy emberöltőben éljek.
Szeretlek Szerelmem, minden hibáddal,
Felérni hozzád senki sem tud, ne haggyál magányba.