– Mi van? – vigyorogtam rá zavaromban.
Megrázta a fejét, mire játékosan hasba boxoltam. Mikor nem reagált -csupán annyit, hogy maga elé tette a kezét- kicsit erősebben ütöttem vállon. Erre kedvesen megfogta a kezemet, és magához húzta.
– Miért bántasz? – mosolygott ártatlanul.
Majd átkarolta a derekamat, és magához szorított. Hosszú pillanatokig csak ölelt, én pedig a vállára hajtva a fejemet élveztem minden gondtalan, nyugodt pillanatot. Simogatta a hátamat, majd ringatni kezdett.
– Tengeri beteg leszek! – nevettem halkan a fülébe.
– Nem baj! – súgta meleg hangján.
És még jobban magához ölelt, még jobban ringatott…
9 hozzászólás
Ezek az ölelések nekem is szép emlékek…és várom mindig Tőle a következőt.:)
Szia Kicsiny!
Ez jó, de kevés… ez csak próza-morzsa (valószínűleg ezért bírtam elolvasni én is 😀 )… a rövidségét látva azt hittem, hogy valami csattanó lesz a végén… így csak egy romantikus szösszenet.
Gyakorlásnak jó, de önmagában nem igazán állja meg a helyét… gyakorolj csak!
Viszont pozitívum: kezdesz ráérezni, hogyan kell az olvasó számára "konzumálhatóvá" tenni a párbeszédeket, és valami többletérzést nyújtani számára…
A bajom az, hogy egyelőre a szerelem és a halál között ugrálsz tematikailag – úgy gondolod, ha erről a két érzésről írsz, akkor az erős szöveget és biztos sikert eredményez. Főleg akkor (nem jelen esetben), ha a kettőt elegyíted… pedig ott nagyon vékony a határ a "szép" és a "nevetséges" között…
Idővel majd meglátod, h más, aprólékosabb érzések is jellemzik az embert – ami nagyban befolyásolja szerelmüket, halálvágyukat (ha már ezt a kettőt hoztam fel) és minden mást. Persze, ezt még nem várhatom el Tőled, hiszen még magad is csak ismerkedsz ezzel a világgal… de ha eléred majd azt a kort, és tisztában leszel a pszichikai részével teljes egészében (vagy nagyjából 😀 ), akkor kritikátlanul őszinte olvasód leszek.
medve
Szia!
Egyetértek medvével, ez még csak egy próza "kezdemény", kerekíteni kéne belőle valami egészet. De amúgy nem rossz.
Üdv,
Poppy
Kedves Sára!
Ez a rövid néhány sor, csupán része lehet egy majd elkészülő prózai írásnak. De ez is mutaja, hogy íráskészséged jó. Azonban az első szava hibás. Mi van? – ugyanis két szó!
Csak próblálkozz, írjál le mindent, ami körülötted történik. Én még azt is ajánlom, hogy vezess naplót. Rövid, tőmondatokban a napi eseményeket jegyezd föl. Meglásd, később még kincsesbányád lehet!
Szeretettel: Kata
Szia Medve!
Nem tudom, de ha más témáról írok, meg se mutatom másnak, mert valahogy nem sikerül jól. Egyszerűen valahogy… nem tudok másról írni. De majd próbálkozok a másfajta ihletekre is figyelni. 🙂
"Születik élni fog valahogy. A szerelem a halál a lét sava-borsa." Ahogy a Tankcsapda énekli. 😀
Köszönöm, hogy elolvastad.
Kedves Poppy!
Mostanság valahogy nem állnak össze a dolgok a fejembe, csak ilyen kis szösszenetekre.
Köszönöm hogy elolvastad! 🙂
Kedves Kata!
Írok egy napló félét. Amibe fényképeket ragasztok, meg rajzolgatok, meg leírom azt, ami a szívemet nyomja, és senkinek se tudom elmesélni.
Később ezekből meríthetek ötletet? Erre még nem is gondoltam. Talán megkeresem a régi alsós naplóimat, tényleg lehet, hogy találok anyagot.
Köszönöm, hogy elolvastad, a hibát javítom!
Bár medvének teljes mértékben igaza van az általa leírtakban, kicsit mégis ellentmondok a többiek véleményének: szerintem, ebből ennyi éppen elég. Betekintést enged egy személyes pillanatba (kicsit már úgy, hogy más is megérthesse), és ez egy jó próbálkozás. Csak így tovább ezekkel a pársorosokkal (is!)!