Ha erre jársz a lomb alatt
Hol zúgó kispatak sírja gondom,
Mert neki mindennap mondom,
Ő megért,
Messze viszi hírét bánatomnak.
Átadja vad folyónak
Kék vizű tiszta tónak
Ki tárja tükrét
Még akkor is ha néha
Hínárba csavarja
Hogy ne lásd meg soha
Csak a tiszta képet.
Ha erre jársz, a lomb alatt
Ülj le a zúgó kispatak partján.
Merítsd alá meztelen lábadat,
Ő helyettem, megsimogat.
S érzed majd, érzed testem melegét,
Mert éget, fűti a patak vízét;
Nékem elhozza lábad nyomát,
Felkavarja az élő hínárt,
És a bánat visszagondol,
S a partra sodort habokból
Felszáll, az időn túl is rád vár,
Ott megérted mi volt, mi fáj.
3 hozzászólás
Kedves Marica!
Egy patak sok örömnek és bánatnak lehet tanúja. Tetszik a versed, ahogy a patak hordozza fájdalmadat.
Rozália
Kedves Marica!
Kellemes a hangulata, tetszett nagyon. Gratulálok.
A.
Kedve marica!
Nagyon jó ,érzésekkel teli vers,gratulálok!