Csábító világ ugrál lábad alatt,
színes szőttese mögött vibrál az élet…
Mindég menekülsz valami elől,
valamiért mindég lázad a véred.
Koponyád csigaházában visszhangzik
egy-egy hozott szó, vetítődik egy kép,
idegen szavak közt lángolva, égve
ízlelgeted csodás szavaink ízét…
Azt hitted, az ősi szent határt átlépve
megszűnik minden, mi eddig részed volt?
Képzelgős titánok tánca fölött látod:
apadó életük, mily keveset araszolt.
A vándorlás bús ösvényére sok égő
könny, fájdalmas sikollyal tapad…
Nem szűnő honvágy egyengeti az utat,
de az út talpad alatt egyre szalad.
Tengereken, világokon is átlépő,
hétmérföldes csizmával lépsz a gátra,
a Jánosok, Tündér Ilonák, de gyorsan
vesznek el a csábító világ katlanába.
Töredeznek az Égig-érő Fa ágai,
aki leesik róla az a világ bajában áll.
Nem tudni ki lesz az, aki a szavakkal
még egyszer a fénybe, végre hazatalál…
4 hozzászólás
Kedves Futóinda!
A világ csábító varázsával sokszor megzavarhat. Szerencsés, aki megtalálja a visszavezető utat.
Szeretettel: Eszti
Kedves Eszti!
Hogy milyen igazad van, azt mindég a szereplők érzik meg igazán, de biztonságosan a sok irányú úton is foghatja valaki, valami a kezünket.
Köszi, hogy itt jártál
Szeretettel, Inda.
Kedves Lajos !
Téged is elcsábított jó messzire:-)) remélem Te leszel az aki hazatalál, és összefutunk egyszer! Gratulálok szép versedhez.
nárcisz.
Kedves Nárcisz!
Abban igazad van, hogy messzire, de nem csábított, hanem egyszerűen kiloptak, vagy kiszöktettek Kanadába.–Igaz történet, meg is írtam, majd felteszem valamikor.
A hazatalálás terve már készül, de hogy mikor és miként, azt úgy tudom, mint te. Majd eljön, majd lesz.
Köszönöm a gratulációt!
Inda.