Kerestelek, mint tömeg a Holdat,
és sötétben elszórt lábnyomodat -,
mely tőlem vezetett hazáig:
a Gyönyörű Hajnal Palotáig.
Ahol színek szöknek a szemedbe,
és madár köröz, hogy ereszd be.
Ablaküvegen kopog csőrével,
s kiröppen a sóhaj az Ég selymére…