Vidám zsivajban
Mosolynak dallamában…
Elzárt rabmadár
*
Fájó a múltam
Erdőn, réteken jártam…
És elnémultam
*
Szürke sár a táj
Madár is rikoltva száll
Fáj! Ó… A magány
*
Madár a fészkén
Fészekben három fiók
Egy eltűnt… Szomorú
*
Megfagyott tükör
Elválaszt világokat…
Élet… Merre vagy?
5 hozzászólás
Szia Falevél! 🙂
Soha nem felejtem el, hogy amikor regisztráltam, te voltál az első, aki szólt hozzám. Azóta egy évnél több is eltelt, évszakok jöttek, mentek, a falevelek szivárványosan változtatták színeiket. 🙂
Bevallom, a haikuk világa távol áll tőlem, talán azért, mert bőbeszédű vagyok, nem tudom egyszerűen kifejezni a gondolataim. Ezt nevezhetném foglalkozási ártalomnak is, mert ahol dolgozom, elengedhetetlen a szájbarágós módszer a cél érdekében. 🙂
Az öt haiku, amiből csokrot kötöttél, egyenként is marja a lelket, ezt még én is érzékelem. 🙂
Így együtt hatásosabb, mert az apránként adagolt magány méregként hat, megsemmisít.
Örülök, hogy megtaláltam füzéred, jólesik viszonozni kedvességed, már csak azért is, mert egészen biztosan fantasztikus, ami itt fent olvasható. 🙂
Szeretettel: Kankalin
Szia Kankalin!
Nagyon kedves Tőled, hogy emlékszel…:)
A haikuhoz én sem értek… Nem is túl sokat olvastam ebben a műfajban… Most talán önmagam csöndjét egy-egy haiku-sóhajjal tudom enyhíteni…
Szívből köszönöm kedves hozzászólásodat!
Szeretettel:Falevél
Fájó érzések törnek fel soraidból. A magány, az elszakadás, mind mélységes kínokat váj a lelkekbe.
Haikucsokrodat örömmel olvastam!
Gratula!
Barátsággal:Fél-X
Szia Fél-x!
Köszönöm, hogy itt jártál… Olvastál… És beírtál a "vendégkönyvembe:)!
Szeretettel: Falevél
Kedves Falevél!
Mennyi érzelem és fájdalom!Szomorúan szép.
Barátsággal:Linda