Gesztenyefa voltam régen,
álltam rétem közepében.
Növekedtem, gyarapodtam,
megtért vándornak árnyat adtam.
Téli havas didergőben,
álmodtam tavaszi mezőben.
Hol hangosan a rügy kipattan,
nyújtózva eget takartam.
Virágaimon méhek dala,
nektár koncert röppen tova.
Napsugár cikázott lombomon,
szellő porolta sok karom.
Dübörgő vihar tépte ruhámat,
sírva pattintotta sok-sok ágamat.
De én szilaj erővel kapaszkodtam,
apró gyermekeim
sündisznóbölcsőben ringattam.
Őszi báli ruhát öltöttem magamra,
sok kis barna utódom kacagva
gurultak szerte széjjel,
s én mégis víg kedéllyel
integettem a világba,
Gesztenyeerdő nőtt itt nemsokára.
3 hozzászólás
Kedves Angie!
Szépek a gesztenyefák, megszemélyesítése jó gondolat. Tetszett.
Gratulálok szeretettel: Adrienn
De szép vers is ez!
szeretettel: Delory
Kedves Nadin!
Imádom a gesztenyefákat és gesztenyéket, ajánlom a Gesztenyesors versem is, remélem tetszeni fog.
Szeretettel láttalak: Angie