A tanya, gyermekkor már csak bennem él,
ködbe veszett múltat sirat az őszi szél.
Szüleim hideg sírköve sem üzen;
régi otthonban már nem lángol tüzem.
Elhagytam fészkem, hazám mindörökre,
ahogyan kő csobban, bomlik körökre
a víztükör, az ég is beborul, villámlik,
vihar dúl, idebenn jéghegy csillámlik.
Nincs nekem hazám, sehol e földtekén,
repüljön hát e hontalan költemény!
Sodorja őszi szél sóhajtásaimat,
bús fellegek vigyék eltűnt álmaimat!
20 hozzászólás
Szomorú vers.Tele szép képekkel! Az "ahogyan kő csobban, bomlik körökre" sorod a Csongor és Tündét juttatja eszembe. Csongor is vándorolt, de a végén rátalált Tündére és az új közös otthonra:)
Üdvözlettel:
Deiphobae
Örülök, hogy tetszett a versem, kedves Deiphobae.
Érdekes, hogy nálad színházi képekben jelennek meg a sorok, már máskor is írtál hasonlót, bizonyára van valami közöd a színház világához. Az én vándorlásom okát, körülményeit, ha érdekel, megtudhatod "A Dunánál, húsz év után" című önéletrajzi versemből.
Köszönöm, hogy olvastad a versem.
Szeretettel
Ida
Milyen érdekes, hogy nem Te vagy az első, aki felhívja ezen az oldalon arra a figyelmemet, hogy színházi képekben gondolkodom. Igen valóban színházi dramaturgiát és drámaírást tanultam és jelenleg is egy színházban dolgozom. Nem tudom, hogy a többi irodalmi műfaj művelésében ez hasznomra válik-e, de abban megerősítettetek hogy a színház világa tényleg az otthonom.
Köszönöm!
Deiphobae
Tehát, ráéreztem!
Szerencsés embernek mondhatod magad, hogy azt teszed, amit szeretsz, amihez kedved van. Hidd el, ma már egyre kevesebbeknek adatik meg. Attól viszont ne félj, hogy a károdra válik, sőt… Írj sokat!
Üdvözlettel
Ida
Kedves Ida !
Tiszta szép, szomorú képeket írtál a hontalanságról.
Szeretettel gratulálok, Zsófi
Köszönöm kedves soraid, Zsófi.
Szeretettel
Ida
Nagyon szomorú és nagyon szép vers.
Szeretettel gratulálok!
Üdv, András
Köszönöm szépen András, hogy olvastad.
Szeretettel
Ida
Kedves Ida!
Ott van hazád, hol álmaid élnek,
ahol lelket adtál e költeménynek.
Mi társaid vagyunk, hát űzd el a gondot,
és pengesd örömünkre e csodaszép lantot.
Szeretettel:
Millali
Kedves Millali!
Köszönöm szépen verssorokban leírt véleményed. Igazán megörvendeztettél.
Nagyon, de nagyon örülök ennek a kis költeménynek és a gondolatnak, ami benne foglaltatik. Hálásan köszönöm!
Szeretettel
Ida
Kedves Ida!
Nagyon szomorú lehet az, aki így ír. Soha nem szeretném megtudni, hogy ez milyen érzés!
A vershez gratulálok!
Gyömbér
Kedves Gyömbér!
Alapjában véve vidám természetű vagyok, de előfordul, hogy megrohanják az emlékek az embert… Kívánom, hogy ne is tudd meg!…
Köszönöm szépen a gratulációt!
Szeretettel
Ida
Kedves Ida!
Nem irigylem, amit átéltél és megörökítettél e versben. Nagyon meghatóan, szépen fejezted ki az érzéseidet, gratulálok.
Szeretettel: Klári
Köszönöm szépen, kedves Klári!
Szeretettel
Ida
Kedves Ida!
Olvastam korábban a Dunánál… c. versed is, mégsem lelem magyarázatát eme nagyon lehangoló versednek. Azt azonban nem értem: "Elhagytam fészkem, HAZÁM mindörökre". Nem tévedés, hogy "hazám"-at írtál házam helyett? Valóban elhagytad volna…?
Kívánom, hogy bármi is okozza szomorúságod, hogy mielőbb vigaszt nyerjél. Versed egyébként – mint költemény – remekül sikerült, gratulálok hozzá.
Szeretettel: Kata
Kedves Kata!
Ha olvastad a Dunánál… c. versemet, bizonyára nem figyeltél fel arra a sorra: Szemben a túlparton a Péterváradi Vár… Az ugyanis Újvidékkel van szemben, a Duna túloldalán. A vers akkor íródott, amikor húsz év után ellátogattam újra Újvidékre.
Igen, elhagytam a hazám, vagy inkább azt szoktam mondani, hogy ő hagyott el engem, ugyanis Jugoszlávia már nem létezik, s az volt az én hazám, Újvidékről települtünk át, a délszláv háború idején. Nem tévedésből írtam… valóban nincs hazám…:(
Amúgy, alapjában véve vidám természetű vagyok, de olykor megrohannak az emlékek, s azt megpróbálom kiírni magamból.
Köszönöm, hogy olvastad, és a gratulációt is köszönöm.
Szeretettel
Ida
Őszinte tisztasággal írod le versedben a hontalanság keserű ízét, a gyermekkor szépségét, hogy meghatódom.
Szeretettel: Ica
Köszönöm szépen, kedves Ica! Nagyon örültem Neked.
Szeretettel
Ida
Kedves Ida!
Nagyon szép a vers, én megtanítottam a szózatot a gyerekeimmel. Szóról szóra.
Itt élned halnod kell. A honvágy nem múlik el sosem, bizony így leszel mindig hontalan.
Üdv: Mária
Kedves Mária!
Bár magyar vagyok, mindig is magyarnak vallottam magam, mégsem Magyarország a hazám. Ha esetleg érdekel, hogyan lettem hontalan, "A Dunánál, húsz év után" című önéletrajzi versemből megtudhatod. Köszönöm szépen, hogy olvastad a versem, s nagyon örülok, hogy tetszett.
Szeretettel
Ida