Dobro jutro, szép jó reggelt,
kék az ég s a nap is felkelt!
Álmot feled, ébred a tó,
emlék csupán a jég, a hó.
Szelíd dombok, erdők, rétek,
régi utcákon ha lépek,
megérint a táj illata,
tudom, érzem, hogy hív haza.
Dobar dan, biz' szép a napunk,
de jó, újra együtt vagyunk!
Azt hiszem, jókor érkeztem,
érted szomjaztam, éheztem.
Leszek sírig híved, rabod,
nem engedem el a karod.
Oltalmazzon ölelésem,
s itt legyen majd temetésem.
Nehéz a sors és a táska,
de én viselem veled, Bácska.
Reményt vetek, mert aratni
s édes gyümölcsért maradni.
Fénylő csillagok az égen,
úgy, ahogyan egykor régen.
Nem feledem szívem szavát,
laku noc, hát jó éjszakát!
12 hozzászólás
Kedves Zsolti!
Egy egész napot, és talán egy egész életet öleltél át a szavaiddal! 🙂 Szép versedet nagyon jól esett olvasni!
Barátsággal: barackvirág
Kedves Barackvirág!
Köszönöm szépen!
Valahogy úgy, jól érzékeled!:)
Barátsággal:Zsolti
Érzelmekkel teli szép versedhez gratulálok!
szeretettel-panka
Kedves Panka!
Köszönöm szépen!:)
Barátsággal:Zsolti
Kedves Fél-X!
Jól esett olvasni! Olyan ez a vers, mintha szeretetteljesen megsimítottad volna az igazi otthonodat. Nagyon szép, három versszakban múlt, jelen, jövő.
Barátsággal: Zsóka
Kedves Zsóka!
Köszönöm szépen!:)
Barátsággal:Zsolti
Radnóti gondolatait vélem felfedezni – Petőfi stílusában. Tetszik. Gratulálok!
Kedves István!
Köszönöm szépen!:)
Igazán megtisztelő, de azért túlzás!:)
Barátsággal:Fél-X
Szia!
Versed olyan, mint egy életre kelt népdal. Szép képeket használsz.
Szeretettel: Eszti
Kedves Eszti!
Köszönöm szépen!
Ez most valóban valami olyasmire sikeredett.
Barátsággal:Zsolti
Nagyon szép ötvözete a két nyelvnek a versed. Árad belőle a szeretet.
Kedves szusi!
Köszönöm szépen!
Barátsággal:Zsolti