Mondd ki bátran, ne hallgasd el
ami lelked rejtett titka.
Orcád pirul, ímé a jel,
kulcs, mi szíve zárját nyitja…
Ha nem teszed, elemészthet
a bensődben izzó parázs.
Titkod temeti enyészet,
s rajtad kívül nem tudja más.
Mondd ki bátran, nézz szemébe
annak akit nagyon szeretsz.
Szomjazol hű szerelmére,
boldog nélküle nem lehetsz!
Ha nem teszed, mint a virág
elhervad majd gyönge tested.
Nem öleled át derekát,
sosem ismersz édes estet…
Nézz szemébe, s mondd míg lehet,
úgy szereted, úgy imádod,
Hogyha ő is viszont szeret,
mindened lesz, napvilágod!
Mondd ki bátran, ne habozzál,
néki adod az életed.
Ő is álmok szárnyain száll
s te megtudod, nagyon szeret…!
10 hozzászólás
Kedves Alberth!
Rég jártam a Napvilágon, és most jól esik újra olvasgatni… és rájöttem arra is, hogyha nem lenne a versed fölé írva a neved, akkor felismerném, hogy ez a kellemes, magyaros ritmusban írt vers a Te műved 🙂
Ami pedig a témáját illeti… igen, így kellene 🙂 ki kell mondani azt a szót…
Szeretettel: barackvirág
Kedves Barackvirág!
Mindig nagyon örülök neked, hiszen régen látogatsz már. Sokszor hiányollak is, de az igazsághoz tartozik, hogy én sem tudok annyit belátogatni, amennyit szeretnék. Így olykor le-le maradok a szorgalmasabb hozzászólók táborából. S örömmel tölt el, amikor van időm nagyobb rálátással olvasgatni, s kommentálni az itteni alkotásokat.
Üdv.: Alberth
Kedves Alberth!
Versedet olvasva, akarva akaratlanul eszembe jut az enyém is, ami épp a kimondatlan címet kapta. Persze ez mit sem von le versed szépségéből és kedves üzenetéből, ami mindenkinek egy kedves üzenetül is szolgál!
szeretettel-panka!
Kedves Panka!
A te versed kimondhatatlan szavai jogosak, mert adott helyzetben a bizonyság annyira nyilvánvaló, hogy szavak nélkül még ünnepélyesebb is a bizalom pecsétje.
Ám én arról írok, amikor a bizonyság szavakon múlik és elkerülhetetlen. Azt hiszem, mindkettőre bőven akad példa a sors könyvében. Csak tudni és érezni kell, mikor mi az üdvös egy kapcsolatban. 🙂
Örülök, hogy tetszett a versem!
Szeretettel: Alberth
Kedves Albert!
A kimondott szavak uralkodnak felettünk, tartja a mondás! Gondolom, aki úgy érez kimondja, hiszen minek szenvedni… 🙂
Szeretettel:Marietta
Kedves Marietta!
Sajnos vannak akik eltitkolják és így inkább szenvednek. Talán érzik, hogy kosarat kapnának. Na de még mindig jobb kiábrándulni esetlen, mint reménytelenül szenvedni. Na és még benne lehet a pakliban az is, hogy viszonzásra talál a tépelődő fél. Erre pl. nagy költőnk Juhász Gyula is példa lehet, hiszen Anna iránti érzéseit titkolván sokat szenvedett -, igaz nagyon szép versciklussal lettünk gazdagabbak. No de milyen áron?!
Üdv.: Alberth
Nagyon szépet írtál kedves Alberth. Nagyon tetszik, gratulálok!
Egy pici finomítást hogyha javasolhatnék:a negyedik sorban a "szíved" talán helyesebb lenne a szíve helyett.
Apróság és semmit nem von le versed szépségéből. Lehet, hogy ezt csak én érzem így.
Üdvözlettel: Tibor. 🙂
Kedves Tibor!
Köszönöm gratulációdat! Örülök, hogy tetszett a versem, azonban javaslatod, az az "apróság" viszont nem véletlenül van úgy írva."
Hiszen az 1. sz. 3. személy szívéről van szó és nem pedig arról, aki a biztatást kapja. Ha rád hallgatnék, akkor a versben egy ellentmondás keletkezne. Ellenben, ha figyelmesen olvasod, egy db "d" elhagyásával irányítható a figyelem a vallomás fogadójára. Egy ilyen zárt versben még a ragokat is nagyon pontosítani kell.
Tudom, hogy hangzásbeli farigcsálást javasolnál jóindulattal, de nem mindegy hogy hol forgácsolunk. 🙂
Üdv.: Alberth
Kedves Alberth!
Igen, igazad van. Elnézésedet kérem a figyelmetlenségemért.
Barátsággal: Tibor 🙂
Semmi gond kedves Tibor, a vers lendülete ennyi figyelmetlenséget okozhat az olvasónál, bárkinél.
Baráti üdv.: Alberth