Tedd úgy, mintha
várnál , játszd nekem
az ünnepet, hogy
itt legyek
nyíljon kapud, apró
résen ablakon arcodat
látni akarom.
De még sem.
Ne tedd,
legyen csak tiéd
az ünnep, vállalom
nélküled, az időt is
átadom valaki másnak,
osztódik létem
formálhatatlan,
te mentél én itt maradtam
valami őssejt alakban.
Bezár a tér, falaink
megrepednek,
átszivárgok hozzád,
és együtt köszönünk
visszatért isteneknek.
1 hozzászólás
Kozmikus a versed.Nagyon tetszett, elmerengtem:Szeretettel:Kriszti