Pöttyös bögre, porcelán,
Nincsen még sok az alján,
Kakaó, kávé vagy tej;
Mindegy, Ferkó nagyot nyel.
Tápláló és jó meleg,
Ettől nő meg a gyerek.
Kicsiny arca felderül,
Amikor sorra kerül.
Két szeme ragyog, fénylik,
Ahogy az italt mérik,
S aztán forrón kortyolja,
A hőfok nem izgatja.
Olyan éhes, le sem ül,
Ugye kalács is kerül?
Kis kezét érte nyújtja,
Széttörve zsebre dugja.
– Azt majd később megeszem! –
S már az ajtónál terem.
Tudom jól, hogy nem teszed,
Öcsinek hazaviszed.
Otthon van most betegen,
Kell neki a figyelem.
– Nesze, itt van. Megedd ám!
– Neked nem kell, jó bátyám?
– Én már kettőt befaltam.
Na, edd csak, mert azt mondtam…! –
És a kicsi elhiszi,
Jó étvággyal megeszi.
Bátyja meg, ahogy nézi,
Korgó hasát nem érzi,
Csak jó kis melegséget;
Elűzi az éhséget.