Mikor álmodra karcol az idő
Hajadra szórja a jövő magját
Talán egyszer majd mégis csak kinő
És maga mögött hagyja haragját
Árvalányhajként selyembe burkol
Simogat, bársony fonállal takar
Csukott szemedre szálakat hurkol
Könnyű lepelben szerelmet akar
3 hozzászólás
Szia. Nem állítom, hogy teljesen értem a verset, de vannak részek amik tetszenek.
Rég olvastam tőled. Ezért nem tudom szoktál e , de ha nem, próbálj meg szabadverset írni. Hagyd a szigorú versszakokat és szótagszámot, és csak azt írd amit a pillanat hoz. Szívesen olvasnék tőled iylen jellegű verset is. Csak egy ötlet.
Anna
Szia Anna!
MAjd megpróbálom…:)))
Köszönöm véleményed.
Szeretettel: Éva
Ráleltem, erre a versedre, finom sorok árvalányhajként selymesek.
Szeretettel:Selanne