Lassan megyek, még egyáltalán nincs hideg,
az eső pedig ködszerűen csepereg.
Sokan nem szeretik tudom,
ilyenkor elgondolkodom.
Talpam alatt csúsznak a vizes levelek,
amelyeket bokrok, fák eleresztettek.
Valamikor szépek voltak,
azok a napok elmúltak.
Nincs már tolongás, megszűnt a hangoskodás,
olyan nyugodt és csendes ez a haldoklás,
mely új életnek ad helyet,
a természet pihen egyet.
Tán kell e különös hangulatú magány,
hiszen értem, hogy az én létem is parány,
és nem tűzhet folyvást a nap,
csendes eső nyugalmat ad.
Lassan kortyolgatja az elázott talaj,
tudom, hogy ez így jó, nincs ezzel semmi baj.
Új tavasz jön, kell az erő,
ezért hull e csendes eső.
A puha földben álmodik még az élet,
és tavasszal nyújt majd ismét csodaszépet.
Előre örülök neki,
ezt senki el nem veheti.
2 hozzászólás
Kedves Rita!
Megnyugvást,elfogadását a tényeknek
sugalják soraid!
Egyben a remény újjászületését is,melyet
igy fejeztél ki:
“Új tavasz jön, kell az erő,
ezért hull e csendes eső.”
Gratulálok!
Szeretettel:sailor
Legyen szép napod!
Kedves Sailor!
Köszönöm megtisztelő jelenléted és a kedves hozzászólásod.
Szeretettel: Rita 🙂