Halkan dúdolok néked altatót,
s hiszem, hogy érzed és hallod kedves,
a puha selyem habokban fekve,
hogy temetnek egyszerű halandót,
mi csupán gyermek mese számodra,
hisz’ nagyon távol állnak ők tőled,
kik sosem érdeklődtek felőled,
s ily’ hitben hajtod fejed álomra.
Halkan dúdolok néked altatót
templom falak között, mik tagadnak
bűnöst, s kővé dermedten hallgatnak,
amint érzik a lelkek rothadó
tetemének undorító szagát,
hol szabályos ember- lények sírnak,
az illem kedvéért táncba hívnak,
s hiszik buzgón a szép föltámadást.
Halkan dúdolok néked altatót,
s kezeidbe liljomokat teszek,
mik oly’ fehérek, akár gyöngy- lelked,
és véled élik túl a porladót,
míg alszol szép, földöntúli kedvesem,
ki csak álmodod a bús életnek
borzalmait, s az csupán véletlen,
hogy nem érzed simogató kezem.
Halkan dúdolok néked altatót
hajnaltól- holdvilágig szüntelen,
s bízom benned, gyönyörű kedvesem,
hogy, ha felébredsz, engem, halandót
szívből szeretsz, nem, mint a csúf-halált,
ki fogságban tart, s hiszik nem élsz,
pedig csak békésen pihensz, s nem félsz,
mert halk szíved oltalomra talált.
Halkan dúdolok néked altatót,mennybéli kedvesem,
s kívánok jó éjszakát: Aludj szépen, csendesen!
5 hozzászólás
Szia!
Nagyon megfogott a versed. Ahogy értelmezem, Jézust altatod e gyönyörű, mégis, sokszor sokkoló altatóval. Tény, hogy sokan, akik templomba járnak, valójában nem hiszik a feltámadást. De Jézus érzi símogató kezed, ezt hidd el! Egyébként pedig Jézustól senki sincs távol. Túl fiatal vagy, de egyszer megtudod, hogy valóban Ő a Szabadító.
Nem vagy túl fiatal.
Szerintem jó a témaválasztás.
“s az csupán véletlen,
hogy nem érzed simogató kezem”
Véletlen? Miért ne érezné?
most egy Davey Havok interjú részlet ugrik be:
[Girl’s not grey-ről]:” A dal az elváláson,az elzárkózottságon, szétváláson alapszik, de szándékosan nem írok nagyon sajátságos stílusban, és így az emberek azt vonják le a dalaimból, amire szükségük van. Amikor gyerek voltam, voltak dalok,amik nagyon sokat jelentettek számomra, és aztán megtudtam,hogy valami egészen mást jelentenek a zenész számára, és ez tönkretette a dal varázsát számomra. Én senkivel sem akarom ezt tenni. ”
azt hiszem ennyivel tartozok még: alcím: Helena > a dal képi és hangzási világa ihlette a verset. Helena halott.
túl sajátságos stílus…hm nekem nem tűnt fel.
ez a “lehangoló” valóság.
Szia!
Ajánlásodra olvasom, úgyhogy nem nézem még meg az eddigi hozzászólásokat, ahogy kérted 🙂
Nekem ez a vers, ha már (félre)értelmezésnél tartunk, egy halott vagy haldokló búcsúztatásának tűnik, tele van fájdalommal, de mintha ott lenne a megnyugvás a sorsban is, hiszen "ennek így kell lennie és különben is találkozunk még".
Mindenesetre szép, és tetszik a cseles rímképlet, s bár meg-megdöccen, az egyáltalán nem vészes, és végig ügyesen megőrizted, de a legjobb, hogy a végén, abban a plusz két sorban mégis felrúgtad (persze hogy is tarthattad volna meg két sorban a 4soros képletet 🙂 de érted mire gondolok). Szóval jó az a két sor, amit még a végéhez illesztettél, remek lezárás.
üdv!
Zsázs
ui: és most elolvasom a korábbiakat és "szörnyedek" 😉 😛
elolvastam. nem tudom, a versek mindigis kétesen értelmezhetőek voltak, mindenkinek mást és mást jelentenek. persze elkeserítő, ismerem az érzést, ha nem tudtad átadni azt, amit te gondoltál akkor… de erre vállalkozik az, aki verset ír, sajnos ezzel együtt kell tudni élni.
nekem tetszik a versed, akármit is jelent
Szia, Zsázs!
Nem gondoltam volna, hogy ilyen hamar kapok véleményezést, mindenesetre köszönöm, és azt is, hogy előtte nem olvastad el a korábbi hsz-okat ^^
mindenesetre örülök, annak, hogy van aki számára -ha nem is pont ugyanazt, de -hasonló érzéseket, gondolatokat tükröz a vers, mint nekem.
nem akartam túlmagyarázni, ezért kicsit meg is lepődtem, hogy mennyire félreértelmezték.
igen, ez már csak ilyen cseles -.- , hm még ezt is észre vetted, a zárást is, mindent. jól esik, hogy ilyen hosszú kommentet írtál, ez nem túl gyakori (mondjuk ez sajnos magamra is igaz…)
örülök, hgy tetszik 🙂