Csalfa fényjáték az ablak előtt
Mi ábrándokba kerget
Oda, ahol azelőtt
Ő még engem szeretett.
Az évszakok csak suhannak
Mindig más a kilátás
Az érzések még megvannak
Mint szélben szálló kiáltás.
Múlnak a hónapok …
Csak teszem a dolgom
Mint az új hálót szövő pók
Én lelkem hálóját javítgatom.
Gonosz dolog az idő
Mindent kiöl belőled lassan
Várom a napot míg eljő, hogy
Szívem gyűrűjét másköré fonhassam.
2 hozzászólás
Gyönyörűen megfogalmazott Remény!
Gratulálok!
Ismét elolvastam, szóval igazán a harmadik versszakról akartam írni, hogy nagyon jó, de már nincs értelme, úgy jó ahogy van:-))
Üdvi: dp.
Köszönöm Dinipapa, igazábol ez egy nagy sóhaj és remélem h lassan de biztosan teljesül is.