Sirály sikolt,
fekete a tenger,
szürke a homok,
benne lábnyomok,
te és én,
s kicsiny gyermekünk,
előttünk meg a végtelen:
az életünk.
V. Bükkszentkereszt
Fázik a hajnal, nagykabátba
kiül a házak ablakába
az ébredés.
A szél kergeti saját magát,
dobálja a boksák faszénillatát,
az erdőből kioson a csend,
s téli ragyogássá válik odafennt
a létezés.
VI. Bödönhát
Fölvertük sátornak a nyarat,
s magunkra-húztuk az éjszakát.
A hatalmas égbolt alatt
hallgattuk apám szavát.
Néztük a vizet,
ahogy ringatja a holdat,
s cseppet sem érdekelt,
hogy mit hoz a holnap.
VII. Novajidrány
Kelttészta szagú paraszt-madonna,
keble mint két kerek kenyér.
Erős kezével csak gyúrja, gyúrja
a napokat, s a liszt fehér
pudert permetez homlokára.
Dagasztja szép formásra a jövőt,
az apróból felnövőt,
arcomat fogja tésztás tenyerébe,
mosolyát belesüti kenyerébe.
Drága néném, jaj, de jó,
rámnevetett a cipó.
VIII. Pest
Szemedbe kapaszkodtam,
a kezed már elengedtem,
de bíztam abban,
hogy két hatalmas, ragyogó,
éjszakámba fényt hozó
szemed megőriz engem.
Te világgá mentél,
s én mi mást tehettem,
minthogy mindenben
arcodat kerestem,
két szemedben otthagyott
életemet.
S ki most Téged,
veled együtt engem is
eltemet.
2 hozzászólás
Le a kalappal. Előtted is és az előtt is ami előttem áll.
Nagyon erős impressziókat tudsz generálni. Szép.
Üdv,
Misi
Köszönöm Misi a figyelmedet 🙂 Zsuzsa