Március gondokat űz,
vigad a szomorú fűz,
nap szeme tóra kacsint,
víz himbál fénygalacsint.
Szerény az ibolya, bár
ilyenkor ránk kiabál,
"illatom ibolyán túl
kísér, ha bealkonyul!"
Duzzad a barka rügye,
ez a friss tavasz ügye,
hóvirág neked dalol,
szurdokban a hó alól.
Nyílik az aranyeső,
terád vár, gyere elő,
csodáld meg déli napon,
ilyenkor ragyog nagyon!
Támad új élet ma már,
zöldül a sárga határ,
fecske száll, fényes a szél,
szívünkben él a remény…
Március, zsong a világ,
nyílik száz réti virág,
tavaszi álmok hada,
száll könnyű pillánkra ma.
Lelkünkben angyali lét
sugallja, az élet szép,
kedvesem, jöjj közelébb,
bámuljuk, mily kék az ég!
2 hozzászólás
Szép tavasznyíló versed, szép minden sora, egy szakaszt azért kiemelek belőle:
"Március, zsong a világ,
nyílik száz réti virág,
tavaszi álmok hada,
száll könnyű pillánkra ma."
Pedig minden sora, szakasza nagyon tetszik.
Kata
Ehhez a hónaphoz nagyon illenek a könnyű hangulatú, tavaszi versek. Megvan a varázsuk ugyanúgy, mint a mélabús őszi verseknek. De míg ott a szomorúság szépsége, itt a kikelet, az új remény, a fény és vidámság szépsége az ihlető.
Köszönöm az értékelést!
Üdv.: alberth