Шире, грудь, распахнись для принятия…
Шире, грудь, распахнись для принятия
Чувств весенних — минутных гостей!
Ты раскрой мне, природа, объятия,
Чтоб я слился с красою твоей!
Ты, высокое небо, далекое,
Беспредельный простор голубой!
Ты, зеленое поле широкое!
Только к вам я стремлюся душой!
_____________________________________
Keblem, nyílj meg és fogadd vendégeid…
Keblem, nyílj meg és fogadd vendégeid,
Percnyi tavaszi érzéseket!
Tárd ki, természet, ölelni karjaid,
Váljak eggyé a széppel, – veled!
És te, ég, magas, kékellő végtelen,
Messzi, határa-nincs tartomány!
Te is, mező, ki zöldellsz oly szélesen!
Lelkem hozzátok vágyik csupán!
* * * * *
_____________________________________
*/az első Nobel-díjas orosz költő
1 hozzászólás
Ritmikailag talán jobb lenne így a 2. versszak:
"Magas ég, te a kékellő végtelen,
Messzi, határa-nincs tartomány!
Te, ki zöldellsz, mező, olyan szélesen!
Lelkem hozzátok vágyik csupán!"