Ha becsúkódik örökre életünk könyve,
Belépünk egy újabb másik jövőbe,
Ahol a képzeletünk szüli a világot,
Oly sok csoda vár ránk mit ember sose látott.
Majd egy szép napon kitárul a mennyország kapuja,
S egy lány a karjait lassan feléd nyújtja,
Közelebről nézve majd ismerősnek tűnik,
Mennyi emlékkép amely hozzá fűződik,
Lenn a földön is mindaketten tudtuk,
Hogy utolsó útunkon sok hihetetlent látunk,
De talán arra sose számitottál,
Hogy ÉN LESZEK A LÁNY AKI A MENNYORSZÁGBAN VÁR!!
6 hozzászólás
jaj meseszép, a legszebb versed, ez gyönyörűű, hihetetlen jol megírva, a tartalma…
szóval a tartalma kimondhatatlanul szép.
Nagyon gyönyörű,
de azért jobb lenne még itt
a földön, vagyis a földi mennyországban
várni azt a pillanatot.
Remekül megírtad!
Gratula!
Köszönöm a hozzászólásokat:) Félix: Én nekem nincs földi mennyország,az én boldogságom odafönn fog várni engem vagy én őt…remélem! és már várom!
"Én nekem nincs földi mennyország,az én boldogságom odafönn fog várni engem vagy én őt"
Valamiért én is így érzem…..gyönyörű volt a versed; csak kitartás:)
Igen komoly, mély gondolatok …bizonyára megvan rá minden
okod.
/ iwiw-en kérdezted, honnan ismerlek…Innen!!!/
Szia Beya!
Szomorú olvasni, azt, hogy ilyen fiatalon itt a földön nem látsz esélyt a boldogság megtalálására. Azért én reménykedem abban, hogy túl jutsz ezen az emésztő szerelmen és itt a földön is átélheted a boldogság ízét. szép volt a versed. üdvözlettel:manna