Meddig kell még tűrni a gyalázatot?!
A gyalázatot, miután várom a boldogságot.
A boldogságot, mely nem más, mint a halál,
Nem más, mint a halál,
De magának nem engem szán…
Magának remélem, még nem engem szán.
Szán-szán szánkózni de jó volna, ha hó volna.
Hó volna de jó volna, ha ő már nem volna!
Ha ő már nem volna, életünk megújulna.
Életünk megújulna,
Mint áprilisban a kis fűzfa.
A kis fűzfa ágait értünk is lógatja…
Lógatja, siratja, sóhajtja…
De jó volna, ha nem volna.
Ha nem volna, mi volna?
Keserű szomorúság?
Szomorúság nem volna.
Csak édes vigasság volna.
Volna… volna… volna…
Istenem! Mi lettem én?
Hiszen egy ember halálát várom!
Várom én a másét…
De engem ér utol, már látom!
14 hozzászólás
Remekül írsz,nagyon eredeti a stílusod.
Érdekes,milyen könnyűszerrel őrzöd meg gondolataid mélységét,miközben játszol a szavakkal.Mindez tiszta és érthető marad az egyszerű lelkek számára is.
-Ez keveseknek sikerül,Gratula!
Gothicure, köszönöm, hogy olvastál!
Egy picit félve tettem fel ezt a verset, mert ahogyan a gondolataim is sugallják, nem hétköznapi helyzet késztetett a megírására. Régen született, de most is mélyen érint és tudom, hogy elég kemény. De ez is én vagyok, legalábbis voltam valaha.
Köszönöm, a szavaidat. Egy picit oldódott a feszültségem.
Szeretettel: Falevél.
Nagyon tetszik, ahogy egymás után fűzöd a szavakat.
Rozália, örülök, hogy olvastál!
Ez a vers tele van a félelmeimmel. Még akkor is, amikor úgy döntöttem, hogy megosztom veletek. Nagyon megnyugtató, hogy tetszik és, hogy nem tartod túlzónak a szófüzéreket és a volna sok ismétlését. Néztem, miután "leporoltam" de nem írhattam át!
Köszönöm, hogy megtiszteltél véleményeddel!
Szeretettel: Falevél
Kedves Falevél!
Ne vádold önmagad! az embernek időnként vannak sötét gondolatai, vágyai, de azokat sokszor csak elkeseredésből és pillanatnyilag szeretné, nem pedig szívből. Pláne akkor nem kell ezt a rosszkívánságot komolyan venni, mikor a gondolat szülője vállalja önmagát! Te ezt tetted és bizonyára megkönnyebbültél. Hisz ez volt a célod.
Ügyes, őszinte vallomás ez! Gratulálok!
üdv:
hamupipő
Köszönöm!
Valóban így van, illetve volt ez!
Hiszen nem vagyunk tökéletesek,
Bűn nélkül valók.
A szándék, a megbánás,
Az a mérvadó!
Falevél
Szia Falevél!
Kár, hogy ilyen szomorú a versed, oly fiatal vagy az adatlapodon. Különben tényleg nem vagy egyedűl azzal, hogyha más halálát kívánod.-okkal vagy ok nélkül. Engem csak az utolsó sorod aggaszt. Mi történt akkkor 1994 ben? Miért váltott át az élet igenlésed, a halálba való beletörődésbe? Nagyon szép vers:manna
Kedves Manna!
Írtam választ, de rossz helyre. Nem a válasz mezőbe. Ezért kérlek , hogy látogass ismét el hozzám és olvasd el a válaszomat.
Köszönöm, Falevél.
Kedves Manna!
A kérdésed egyik felére válaszolok, remélem elnézed nekem, ha hagyok némi talányt. Nem azért, hogy rejtélyes legyek, csak ,mert fájó a válasz és talán lenne ember aki számára bántó lenne a teljesség!
Azért váltottam a végén, mert rájöttem, hogy bármi legyen is az okom, hogy valaki halálát kívánjam, nem tehetem ezt! Nincsen jogom hozzá, még a gondolat is öszeférhetetlen velem!
Ezért éreztem úgy, hogy talán jogos lenne, ha engem érne utol a vég!
Azóta sok év eltelt, sokat változtam én is, az elfogadás lett a legfontosabb a számomra:
Önmagam, és a világ elfogadása. Elfogadni a szépet, a jót a fájdalmasat a bántó szót! Azt, hogy van, amikor fel kell adni, elfogadni, hogy nem élhet mindenki a szerint, ami az én értékrendem.
Köszönöm, hogy olvastál.
Szeretettel: Falevél!
Drága kicsi Falevél!
Ne engedd, hogy játszon veled a szél!
Összetőrt ereidben még fiatal éet pezsg,
Ne hagyd hogy csak úgy letépjenek
A Gonosz kísértetek.
Nagyon szomorú és mégis játékos vers! Játszol a szavakkal, játszol az élettel, mert az élet kegyetlanül játszik veled!
A pjkossággal leplezed hogy molye mélyről vérzik a szived. remek forma válastás.
Szeretettel: Marika
Kedves Marika!
Köszönöm, hogy Rímekbe szedted Gondolataid!
És a kedvességedet is köszönöm! Ne aggódj, nem hagyom magam!
Szeretettel: Evelin.
Drága Evelin! ennek nagyon örülök:):):)
Puszillak szeretettel: Marika
Kedves Falevél!
Itt jártam, jól tettem! Számomra elragadóak az írásaid: gondolatokat ébresztenek, néha ismerős szituációk lebegnek szemeim előtt szavaid nyomán. Gratulálok! Nagyon érett személyiség lehetsz, hogy így mered vállalni életünk szomorúbb oldalát is szavakba öntve. Ezek szerint ebben egy húron pendülünk: igenis, életünkhöz ezek a percek, érzések is hozzá tartoznak néha, nem csak a móka, a kacagás. Ez még korántsem jelenti azt, hogy az írója depressziós vagy lelkibeteg: csupán a pillanat hatása alatt e szavak jöttek elő belőle.
Szeretettel üdvözöllek: csicsada
Kedves Csicsada!
Örülök, hogy itt vagy, köszönöm a véleményed! Valóban nem bújhat az ember a sarokba a gondok elől, meg kell vívni a harcainkat, ha kell, tollal a kezünkben!
Szeretettel: Falevél.