Das Lied des Lebens
Flüchtiger als Wind und Welle
Flieht die Zeit, was hält sie auf?
Sie genießen auf der Stelle,
Sie ergreifen schnell im Lauf:
Das, ihr Brüder, hält ihr Schweben,
Hält die Flucht der Tage ein,
Schneller Gang ist unser Leben,
Lasst uns Rosen auf ihn streun!
Rosen, denn die Tage sinken
In des Winters Nebelmeer;
Rosen, denn sie blühn und blinken
Links und rechts noch um uns her.
Rosen stehn auf jedem Zweige
Jeder schönen Jugendtat.
Wohl ihm, der bis auf die Neige
Rein gelebt sein Leben hat.
Tage, werdet uns zum Kranze,
Der des Greises Schlaf umzieht
Und um sie in frischem Glanze
Wie ein Traum der Jugend blüht!
Auch die dunkeln Blumen kühlen
Uns mit Ruhe, doppelt süß;
Und die lauen Lüfte spielen
Freundlich uns ins Paradies.
Johann Gottfried Herder
Az élet dala
Száguldasz szélnél gyorsabban,
Gátad van, szökő idő?
Élvezd hát te most, amid van,
Szálltában ragadd meg őt:
Tartsd meg testvér, lebegésben,
Mi sebes napon fut át,
Bár élünk gyors repülésben,
Szívjuk rózsa illatát!
Rózsa, tudd, napjaid fogynak,
Ködtengerbe hullsz alá,
Rózsa, illata szirmodnak
Most létünk vigasztalá.
Mint rózsa virág színében,
Ifjú gyűjti szép tettét,
Boldog az, ki életében.
Holtig tisztességben élt.
Szorgos napok meg fonjanak
Agg álmához koszorút,
Friss pompában ragyogjanak,
Álma legyen boldog út!
Bár fonnyad virág, nyújt kezet,
Jelent édes megnyugvást:
S minket játszva lágy szél vezet
A Paradicsomba át.
Szalki Bernáth Attila
2 hozzászólás
Kedves Attila!
“Boldog az, ki életében.
Holtig tisztességben élt.”
Bizony, milyen jó is lehet, ha valaki ezt őszintén elmondhatja magáról!
Szeretettel: Rita
Köszönöm, mielőbbi teljes felépülést kíván szeretette Attila