H irtelen még hátranéztem,
A nnyira gyűrt a rémület,
N ehéz, ólomsúlyú léptem
G égémre ült, mint egy gyerek.
F ogalmam se volt, hogy mi lesz,
O lyan furcsán reccsent a csend,
SZ ökkent valami égi nesz,
L áttam-e vagy a képzelet…?
Á lmodtam, éltem? Hogy van ez?
NY omtalan eltűnt a hold,
O dadőltem a semmihez;
K i követ éjszaka gyalog?
2 hozzászólás
Ötletes vers, kedves Andrea!
És milyen szép…
Nagyon tetszik!
Szeretettel: gleam
Kedves Andrea!
Ismét nagyon szép,egyéni,ötletes írás!
“O lyan furcsán reccsent a csend,
SZ ökkent valami égi nesz”
Gratulálok!
Szeretettel:sailor
Szép napot!