Leszállnék melléd csendben.
Megéreznél, – mint érzel mindig -,
rám sem emelve tekinteted…
Kezed mellé a fűbe tenném,
rózsába lehelt lelkemet,
és újra álmodnám, s megint
csak újra, az egész gyönyörű
világot veled…
Hirtelen suhannál mellőlem,
s én vígan keresnélek, sereg
fantázia lények szavalnák szavaid,
mesélnék mesédet, s míg élek,
repülve, szállva, boldog
magányban, fényben állva,
patak mosolyában, kis virág
kelyhében, mélázva a csendben,
röptödet látva találnálak meg
újra magamban…
S csak súgnám nagyon halkan:
minden csókodba belehaltam…
16 hozzászólás
Nagyon szép szerelmes kép, úgy szárnyal az érzelem, mint a kis kolibri, szeretem én is e picinyke madarat:)
Grat!:)
Jajj, de nagyon szép!
Ahogy szárnyal ez a sok gyönyörű kép…:)
Szépséges, a befejezés meg nagyon… Gratulálok: Colhicum
Itt emelem le a kalapom..Egyszerűen gyönyörű!!!
Őszinte gratulációm, a fokozás .. és az a mindent elmondó befejezés,,
Tökéletes!
Remélem így is érzed, és valós az élmény…
Valóban nagyon gyönyörű, köszönöm, hogy olvashattam.
Gratulálok: Miléna
András, kiváló verset alkottál megint… de ez nekem nem újdonság… és mégis, mindegyik az..
aLéb
Mindannyiótoknak köszönöm a megtisztelő kommenteket.
Annyira megható és szép a versed, hogy nehéz szavakat találni a méltatására.
Örülök, hogy elolvastam.
Üdvözöllek.
Kedves Kata!
Köszönöm, hogy elolvastad, és megtisztelő véleményednek nagyon örülök.
Rózsába lehelt lélek!
Ez lehetsz Te! Ezért ilyen szépek a verseid!
Köszönöm András!
Falevél
…:)a múzsád téged nagyon-nagyon homlokon csókolt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ennyi szép vers !!!!!!!!!:)….üdv..doratea
Lehellet-finom szerelmi vallomás.
A koronája …az utolsó két sor.
Gyönyörű!!
Szerelmi vallomás valóban kedves zsike, köszönöm, hogy olvastad.
Üdv.: András
Köszönöm Falevél és dorotea, hogy olvastátok.
Hú, ez nagyon tetszett! Azt hiszem, elolvasom a többit is.
Szia Davey! Örülök, hogy tetszett!
A.