Lennék
Lennék sebesen zúgó patak,
csillogó és fehér és fényes,
mely rögös útját járja,
kalandokra és álmokra éhes.
Szerelmem egy kavics lenne,
melyet elhagyott az idő sodrása,
éleivel simulna félve hozzám,
átkarolnám, és lennék bő kabátja.
Lennék szelid, ágas-bokros erdő,
bennem lelné mindenki az útját,
védelmezné bátran bogas seregem,
igazak tiszta szívű kútját.
Szerelmem egy madár lenne,
fészket rakna békés odúmban,
ott költené cserfes kicsinyeit,
s pihennének kérges karomban.
Lennék porhanyós föld is,
nem sajnálnám a termést,
világ messzi morajától,
sűrű bundám alá menekülnék.
Szerelmem egy virág lenne,
szívemhez közel virágozna,
szirmai csuda szivárványban,
örök szerelmet adakozna.
Lennék még huncut felhő kék égen,
hogy meglessem bolygónk néha,
repülném körbe a világot vígan,
csak ne legyen szárnyam vézna.
Szerelmem most a nappal lenne,
és a csodás, tündöklő pirkadat,
a napfény sárga ruhájában
várnám, hogy jöjjön az alkonyat.
2005.10.08.
4 hozzászólás
Hogy eddig miért is nem olvastalak? Élmány a versed ! minden hasonlat, kép és gondolat, elámít, elringat. Garatulálok és sok szeretettel köszöntelek: fefo
Szép! (üdv.: Á.E.)
Ehhez csak gratulálni tudok! Gyönyörű szép és tökéletes!
Igazán különleges…képek , hangulatok.
Gratulálok!
Üdvi: d.p.