Múlnak az évek, kopnak az emlékek,
Lassan megsárgulnak a régi osztályképek.
A sima arcbőrre ráncok szöknek,
A szemekben csillognak a könnycseppek.
Újra összejönnek a volt osztályok,
Egymásra találnak a régi barátok.
Előkerülnek a megfakult képek,
Felelevenednek a kopott emlékek.
6 hozzászólás
Kedves Juliette! Szép verset írtál rólunk. Köszönöm.
Nekünk is tavaly volt az ötven éves osztálytalálkozónk. Ez volt azelső, ötven év után. A legfájobb azonban az volt milyen solan már elmentek közüllünk. Valoban különös egy rendező, ez az idő. Némelyikböl öreg anyókát csinélt, a másikúgy nézett ki, minha tegnap lett volna az utosó iskolanapunk,a ráncok azok persze mindannyiunknál ott voltak, csak a külömség volt óriási, ki, hogy fogta fel, válalta el az élet jeleit. Én az egésszet felvételeztem, rá tettem egy CD-re 360 felvétellel, irtam hozzá egs verstet, Az életünk cimmel(amit itt az Íróklubban is fen van) Három hónap mulva hazavittem, és mindenkinak aki ott volt a találkozón, adtam ajándékba egyet-egyet. Ez a legszebb emlékem, az egyetlen is, az osztálytalálkozóra.
üdv Toni
Örülök, h tetszik a vers. Remélem a többieknek is fog majd:)
Juliette
Mindig kellemes az osztálytársakkal való találkozás, visszaemlékezni, érdeklődni ki- hová jutott, mit ért el az életben. Kedvesen írtad le a találkozót.
Kata
Köszönöm, remélem majd a volt osztályoknak is tetszik.
Ez így is nagyon jó Juliette,
de valahogy azt gondolom,hogy egy osztálytalálkozóban több van, sokkal több, de erre csak késöbb jösz rá, tehát nem lehet neked felróni.A két versszak tetszik.
Tudom, hogy több van benne, nekem csak sejtelmem van, eddig 4 osztálytalálkozóm volt… mind általános iskolás, és az első 4 osztály, az meg nem olyan mint egy gimis. Ha túl leszek páron, és átélem azt akkor lehet h születik egy másabb, de szerintem évkönyvbe megteszi egy 21 évestől:)