Ő rizem emlékét forró nyaraknak
S zívemben még élnek ragyogó képek
S zékesegyház felől sétáló népek
Z sibongva a főtér felé haladnak
E lmúlt a nyár a nap lágyabban ragyog
L elkemben mégis visszavágyok oda
I nt felém a bájos, száz meg száz csoda
S gondolatban ott, megint boldog vagyok.
V arázslatos színekben pompázik
Á lmos Duna partján álló fák hada.
R ingatja a folyó, benne komp ázik,
V árja, hogy szóljon indító kürt szava.
Á lmom valóra váltva útra kelek
C irógassanak majd ott, őszi szelek.
8 hozzászólás
Kedves Rhytom,
nagyszerűen örökíted meg a Vácról Benned élő képet, bravúrosan hozva össze a szonett formát a vers címét adó kezdőbetűkkel… Gratulálok, nagyon ügyes, és mint hangulatos vers, úgy is.
Köszönöm értékelésed, és bevallom az akrosztichon igen kedves számomra, sokszor és szívesen alkalmazom.
Vácról alkotott – szépen formázott szonetted egészen elbűvölt. Én a szonettek szerelmese vagyok, nagyon szeretem azt a versformát. Érdekesen hoztad össze a vers címét a sorok kezdő betűivel. Gratuálok a vershez, s örömmel ölvastam, hogy a hagyományos, "igazi" versek híve vagy.
Szeretettel köszöntlek baráti körünkben, remélem sok szép verssel megörvendezteted ezt az író-olvasó közösséget.
Kata
Köszönöm értékelésed és véleményed s bár egyetértek veled abban, hogy az "igazi" versek a hagyományosak, de azt is tudom, hogy a "kortárs"-nak nevezett alkotók (ami én nem vagyok) pont ellenkezőleg vélekednek. Próbálok megfelelni és gyarapítani a hagyományos versek táborát.
Szia Rhytom! 🙂
Sokszor elolvasgattam e verset, mert magam is próbálkozom akrosztichonnal, mégpedig szonett formában. Nem vagyok szakértő, csak műkedvelő. Nagyon tetszik amit itt olvastam, de néhol hiányérzetem van. Egy-két helyre valamilyen írásjel kívánkozik, de lehet, hogy csak nekem, mert a gondolatok nem különülnek el egymástól.
A rímeket néhol máshogy oldottam volna meg, ez a túl sok tanulás átka. :)))
Nagyon tetszett a versed, ezt hagytam a végére. Mindenképpen ötöst adok, mert pontosan tudom, hogy ez a "munka" mivel jár. 🙂
Szeretettel: Kankalin
Köszönöm az értékes hozzászólásodat, kötekedhetnék veled, de teljesen igazat kell adjak. Az írásjelek tényleg hiányosak a rímek meg… hát olyanok amilyenek. Túlságosan az akrosztichonra koncentráltam. Na majd a többi jobb lesz ígérem. Még egyszer köszönöm!
:))) Majdnem két év telt el az előző hsz-váltás óta. Pironkodást érzek amiatt, hogy határozott véleményt mertem írni Neked akkor. 🙂 Most újra átnéztem, rá kellett jönnöm, hogy voltak igazságaim. :)))
Ami először a szemembe tűnt most is, az a ragrímek jelenléte. Akkor még nem láttam át, most sem tökéletes, de tán kicsit jobb. Az írásjelek valóban hiányoznak itt-ott, vagy elbújtak más helyekre. 🙂
A kezdő tercinánál nem érzem a konklúzió felvezetését. 🙂 Hogy ezt miért is merem most leírni? Hát azért, mert tisztán látom, hogy őszinte kritikát közvetítesz felém, mindenkitől azt vársz. Amit írtam, az őszinte, de nem vagyok szakember, csak érzelmeket táplálok a szonettek felé. Gondoltam, most bátrabban osztom meg Veled, amit az elmúlt két évben tapasztaltam. 🙂
Örülök, hogy megtehettem, mert nem mindenkivel osztok meg ilyeneket, hiszen előfordul, hogy támadásnak veszik. 🙂
Szeretettel: Kankalin
(Újabb két év, aztán-tán okosabb leszek. :)))
Kedves Kankalin!
Én meg örülök, hogy megtetted! Ez a vers az első akrosztichonos szonettjeim egyike és bizony-bizony még látszik rajta a gyerek cipő. Mostanság átdolgozgatom egyik-másik versemet, de ezt úgy gondoltam nem bántom, mert jól érzékelődik belőle, honnan indultam és azóta milyen keveset haladtam 🙂
Nagyon köszönöm az észrevételeidet, mert azokból tudok építkezni a jövőben.
Akik az építő kritikákon fennakadnak, szerintem azok fejlődés képtelenek és csak kis távlatokban gondolkodnak. Nekem ez a véleményem