Bérházak, lépcsők, a lift nem működik.
Összefirkált szemetes kapualj,
kutyapiszok a ház előtt,
túlcsordul kukák émelyítő bűze,
az ablakon bekúszik
és a forróság még éjszaka is éget.
Ismeretlen szomszédok köszönnek,
bezárt világ az ajtó túloldalán,
mi csak a miénk.
Személytelen nevek a postaládán.
Beton kalitka, erőszak tanyája,
az ajtókra szerelt vastag rács sem véd.
….és a szomszéd rádióját hallgatom,
vagy, ahogy perelnek egymással,
de én nem hallottam semmit,
még azt az éles sikolyt sem,
a könyörgő szavakat, az imádságot.
Apró öröm, ha kimozdulok,
s látom a világ szebbik felét,
a természet mosolyát,
érzem a folyó illatát, hol ezernyi barátom
úszik, repül.
Hol ismerősként köszöntenek a fák,
nekem hajladozik a nád,
és egy rigó éppen nászdalát fütyüli.
Itt nem bánt senki sem,
az idő is lelassul, mellettem pihen.
Ha indulnom kell, mert az este köntösét teríti,
csillag szőnyegét az ezüstös Hold elé,
és aludni térnek a vízpart lakói.
A zsibongó utcán néma gondolatok futnak át agyamon,
és úgy érzem magam, mint szabadon eresztett vad,
kit újra ketrecébe zárnak.
14 hozzászólás
Kedves Jószef!
Én is laktam panellakásban, és bizony szóról szóra úgy van, ahogy leírtad. S a természet kárpótol az ott "elszenvedettekért" szépségével, nyugalmával, és csendjével. Ez mindannyiunk álma.
A versed két része, két különböző hangulatot ébresztett bennem. Az első egy vibráló, nyugtalanság, míg a másik a béke, a nyugalom,……. és számra kiült a mosoly.)))
Nagyon tetszik a versed kedves Jószef!
Köszönöm, hogy olvashattam!
Szeretettel:
Hamupipő
Kedves József!
Nagyon szépen összehoztad a versedet, és csodás természeti képekkel varázsoltál el újra.
szeretettel ölellek
anikó
Rousseu is ezt fogalmazta meg, pedig még akkor nem voltak panelek. Vissza természetbe!
ez örök igazság, ahogy te is megfogalmaztad.
Jól sikerült alkotásodhoz gratulálok!
Kedves Hamupipő!
Örülök, hogy itt jártál.
Igazából prózának szántam és oda is akartam felrakni, én azt hiszem azt is jelöltem be, nem tudom, hogy került a versekhez.
Majd módosítom.
Üdv: József
Kedves Anikó!
Örülök ha tetszett.
Üdv: József
Kedves Szellő!
Köszönöm, hogy olvastad.
Üdv: József
Nagyon jól megfogalmaztad ezt a ronda valóságot, de a kiutat is , a legfontosabbat,
ahol jól érzed magad, a szépségeiddel.
Kedves Ildikó!
Már több mint húsz éve lakom panelben, de ez nem az én világom.
Az én világom a vízpart.
Köszönöm, hogy olvastad.
Üdv: József
Gratulálok!
Nagyon szépen megírtad a mindennapi élet szerencsétlenségét.
Amit mindennapi életnek is nevezhetnénk.
Üdv: Béla
Drága Bari!
Olyan nagyon ott van a szocreál stílus, az amit én is átéltem sokszor, sokáig.
Tudod valahol, ez volt akkor, és van ma is, de vágyunk a szebb felé. Vágyunk valami mosolyt fakasztóra, ellazulóra,(hát ez lehet, hogy nem a legszebb szó erre..) valami másra, mindig amíg élünk, és remélünk..
Csoda az… ahogy versedben, a 2.-részben ezt Nekem-Nekünk adtad. Mélységes kalapemelgetés Neked.
Remélem jól vagy, majd írok, jó olvasni…picit visszamegyek Hozzád.
Üdv: Barátod: dinipapa
Kedves Béla!
Nekem ez a mindennapi élet.
Köszönöm, hogy olvastad.
Üdv: József
Kedves BARÁTOM!
Végre! Már azt hittem, hogy teljesen megfeledkeztél rólam, rólunk, olyan régen jártál erre.
Most örülök, hogy végre jelentkeztél.
Köszönöm, hogy olvastad.
Üdv: József
Kedves József!
Nagyom jól tálalod nekünk a tömeglakás unalmát, laposságát, s csodálatos képet festesz a tájról versed második részébn. Bizony, ott, künn a szabadban, vízparton jó üldögélni, hallgatni a madárdalt, a csendet és nyugalmat. Nagyon jól sikerült a versed, és szabadversnek igazán remek. Nem kell átteni prózába, itt a helye, ahová tetted.
Nagyon szeretem olvasni a verseidet.
Szeretettel: Kata
Kedves Kata!
Nagyon köszönöm, hogy olvastad,
és igazán örülök ha tetszett.
Üdv: József