Mint testben megindult nedvek,
síkos szavak erednek…
Téged írlak most magamba,
mint lepedőmre, izzadlak papírra.
Leveszem minden szégyenem,
meztelenkedj most itt velem,
ziláljuk össze ezt a verset,
ahogy szerelmes testek hemperegnek.
Érzed a rítmust? Betűnként ölelj,
ahogy Téged e vers ölel,
kapaszkodjunk a szavakba…
Téged írlak most magamba.
Kimondom végre leplezetlenül,
akarlak, s most én vagyok felül,
sóhajom, sikolyom ide róvom,
s élvezem minden sorom…
Versemmé váltam, s míg olvasol,
soraim közé olvadol,
úgy tapadj hozzá, mintha testem volna –
Téged írlak most magamba…
3 hozzászólás
Hűha… ez a költemény maga a csoda…
Üdv. M. W.
Merészen érzékletes! Remek!
üdv: wryan
Wow!!! Ez aztán…! lllene a következő, erotikus felolvasó estbe! (Csak az az "olvadol" zavar, mert a rím miatt kell, én tudom, de annyira magyartalan.)
Gratula!
Poppy