Tudom, majd egyszer szétesik
a magamba kulcsolt pillanat,
padlómon kopogva elgurul
a tétován ott rekedt mozdulat.
A tegnapi indulat megpihen,
könnyessé tisztul a fájdalom,
egyszerűvé válik majd minden,
lélek csendesül elfojtott
férfi bánaton.
Tudom egyszer majd elcsitul
a tenyérbe hajtott gondolat,
csobbanva merül a mélybe
a kaviccsá csiszolt indulat.
Tudom, majd egyszer átsuhan
akár a szél a házfalon,
átsuhan majd a vágy
az utolsó itt hagyott ablakon.
Megremeg majd a mozdulat,
tudom, majd egyszer valahol,
érzem, majd félve átkarol.
14 hozzászólás
Meghatóan szép!
Olyan igazán férfiasan érzelmes szavak ezek, engem nagyon megfogott a versed, gratulálok!
Klári
Köszönöm, hogy olvastatok!
Közvetlen szép szavak, a meleg érzelmek meghatottak. A befejezése azért tetszik, mert abból nem a lehangoltságra, inkább reményre lehet következtetni.
Jó volt olvasni.
Kata
´lélek csendesül elfojtott
férfi bánaton´
Idéztem ezt a két sort,de mindet lehetne!
Gratulálok:sailor
Tetszik a tisztaság, tetszik az őszinteség amely áthallatszik a versedből.
Engem meggyőztél.
Gratulálok: Noémi
Férfias érzelmeid meghatóan szépen alkottad meg.
Szeretettel gratulálok: Ica (o
Köszönöm, hogy itt jártatok!
Igazán nyugtató, nekem kissé keserédes vers, az élet törvényeit belátja és elfogadja, és valami belső harmóniát, szépséget keres. Engem is nagyon meggyőzött és többszöri olvasásra késztet.
Üdv.:Tamás
Köszönöm Tamás! Lehet, hogy kissé keserédes, de talán az élet is ilyen, illetve néha ilyen. Köszönöm, hogy itt jártál!
Kedves öregsam!
Nagyon szép vers. Tele van fájdalommal, de nem eget rengető, hanem elcsituló fájdalommal beletörődéssel. Örülök, hogy így el tudod fogadni a sorsod.
Szalai Mihály
Köszönöm, hogy itt jártál!
Kedves Öregsam
Szép verset írtál.
Gratulálok. Ágnes
Szép lett ez az elgondolkodó versed, tetszik a belső hullámzása, érzékenysége.
aLéb