Talán mind hallottunk amolyan babonás mesékről és szokásokról, melyek a köznép közt mindig is terjedtek. Valami mindíg is okot adott egy láthatatlan tárgyú félelemre. Van, hogy egy, magát az éjszaka közepén, egy temetőben a földhöz karózó ember, van hogy egy halott után megjelenő és padláson szöszmötölő patkány. Esetleg egy megvadult ló az éjszakában, vagy csak a fények és árnyak tébolyúlt játéka egy sötét bokor mélyén. Vagy nem? Talán valami tényleg mozog ott és akkor, ahol és amikor senki sem számít rá, esetleg megjelenik ott, ahol óvatlan lábak véstek utat az éjszakában?
Ki tudja, lehet tényleg létezik a világ azon oldala, melyet misztikusnak vélünk, s néha ok nélkül félünk. Bizony, az ember nem is hinné, milyen félelem szoríthatja lelkét. Pedig vannak emberek, akik a mai napig foghagymával és vas-feszülettel alszanak. Miért? Járnak történetek misztikus helyekről, és órákról. Szellemek jelennek meg, elragadnak magukkal, esetleg soha vissza sem hoznak…
Ilyen történetek alkották meg a keresztutakról szóló, igen sok népnél ismert, amolyan legendákká vált meséket. Kelták, germánok, székelyek, magyarok, szlávok, románok és sorolhatnám azon népek nevét, akik éjfélkor nem egy keresztútban töltenék a drága idejüket. Van, akik szerint keresztutakban naplementekor megjelenik egy boszorkány, aki három kérdést tesz fel, és ha mindre helyesen válaszolnak, akkor boszorkányos erejéből ad a szerencsés vagy szerencsétlen embernek. Kelták szerint tündérek laknak a keresztutaknál, s éjszaka aki arra jár, elviszik s más elrabolt emberekkel együtt hajnalig táncoltatják őket. Magyar szájakon jár a történet, miszerint éjfélkor aki egy keresztúton felrajzol egy kört, s beleáll, annak a legkülönbözőbb démonok és ördögök jelennek meg, s a körből eleinte kicsábítani, majd kiilyeszteni akarják. – ne is részletezzem, de a körből való kilépés a halállal egyenlő – Végezetül ha bátor volt, egy ördög jelenik meg neki, aki három kérdésére választ ad.
Olvastam ezekről a kis mende-mondákról, s azt gondoltam, miért ne állhatnék ki éjfélkor egy keresztútra. Egy barátommal ki is mentünk egy, a falujukhoz közeli úthoz, s megvártuk míg leszáll az éj. Lassan esteledett, szélcsend is volt, de boszorkány csak nem jött. Gyertyát is gyújtottunk, hátha, esetleg történik valami. Egyik pillanatban arra lettünk figyelmesek, hogy kis, gyenge szellő támad. Valahol messze esőfelhők gyülekeztek, s mire teljesen besötétedett, már villámlott is távol. Éjfél előtt mentünk vissza, még mindig nem esett. Elég sötét volt, és kicsit hátborzongató volt a kukoricás átláthatatlan fala, közvetlen mellettünk, így nem vártuk meg a tizenkettőt -nehogy a végén tizenhárommá legyen.
Nagymamám mesélte, hogy éjszaka keresztútban még betegséget is lehet kapni, hát ebben igaza volt. Hiába ördögöket nem láttunk, de egy megfázást és egy erős torokkaparást sikerült kapni, így tiszta lelkiismerettel állítom, egy babona a keresztutakról biztosan igaz!
4 hozzászólás
Azt hiszem, a magát legrealistább gondolkodásúnak valló embererek is hajlanak némi babonaságra pl. fekete macska. Jó tanulmány a keresztutakról, eddig még nem hallottam róla. Egy megjegyzés: az ijeszt pontos jé.
Üdv.
Tényleg érdekes, a keresztutakkal kapcsolatos babonákról még én sem hallottam. Örülök, hogy most már többet tudok róluk!
Szia!
Kicsit másra számítottam a cím alapján, de azért nem csalódtam. Jó kis cikk. Ha legközelebb szeretnél ilyen kisérletet, szívesen veled tartok, de akkor megvárjuk az éjfélt is. Oké? Köszönöm az új információkat a keresztutakról. Ezeket nem tudtam én sem róla.
teljesen új információk, s rövid, velős megfogalmazása izgalmassá teszi az olvasását. még a hideg is kirázott. és szerintem az a bizonyos "másik" világ ugyanez a világ, csak épp előttünk ismeretlen. üdv!:)