Mikor megszülettél kialudt egy csillag,
S az angyalok a mennyországban sírtak,
Mert örökre elvesztettek téged,
A legtisztább angyalát az égnek,
Mikor megszülettél kinyíltak a rózsák,
S az országot napsugár járta át,
Csak egyedül én voltam szomorú,
Mert tudtam hozzám túl jó ez a fiú!
8 hozzászólás
Erre is emlékszem, itthon meg is van! 🙂
Nagyon tetszik!
Üdv!
Ez már kezd versformájú lenni. Látszik rajta, hogy ezen már “szenvedtél” amikor írtad.
Tamás
Beya, nagyon szép, megható!
Nagyon jó ez a vers, átüt rajta az érzelem, és többször olvasható, rendkívül élvezhető, egyszóval jólsikerült vers.
És tudod ki jut eszembe az első versszakáról… 😉
Ez a versed tetszik nekem a legeslegjobban! Ennél szebbet nem tudok írni sosem!!
Pussz
Még mindig gyönyörű!! Ez a legszebb versed!! 😉 🙂
Még mindig köszi:)))
Kedves Beya!
Versedben érezhető kettőség, teszi versedet értékessé. Az alapgondolat és a megvalósítás is remek.
Üdv: Metal Koala