Das Gewitter
Urahne, Großmutter, Mutter und Kind
In dumpfer Stube beisammen sind;
Es spielet das Kind, die Mutter sich schmückt,
Großmutter spinnet, Urahne gebückt
Sitzt hinter dem Ofen im Pfühl –
Wie wehen die Lüfte so schwül!
Das Kind spricht: "Morgen ists Feiertag,
Wie will ich spielen im grünen Hag,
Wie will ich springen durch Tal und Höhn,
Wie will ich pflücken viel Blumen schön;
Dem Anger, dem bin ich hold!" –
Hört ihrs, wie der Donner grollt?
Die Mutter spricht: "Morgen ists Feiertag,
Da halten wir alle fröhlich Gelag,
Ich selber, ich rüste mein Feierkleid;
Das Leben, es hat auch Lust nach Leid,
Dann scheint die Sonne wie Gold!" –
Hört ihrs, wie der Donner grollt?
Großmutter spricht: "Morgen ists Feiertag,
Großmutter hat keinen Feiertag,
Sie kochet das Mahl, sie spinnet das Kleid,
Das Leben ist Sorg und viel Arbeit;
Wohl dem, der tat, was er sollt!" –
Hört ihrs, wie der Donner grollt?
Urahne spricht: "Morgen ists Feiertag,
Am liebsten morgen ich sterben mag:
Ich kann nicht singen und scherzen mehr,
Ich kann nicht sorgen und schaffen schwer,
Was tu ich noch auf der Welt?" –
Seht ihr, wie der Blitz dort fällt?
Sie hörens nicht, sie sehens nicht,
Es flammet die Stube wie lauter Licht:
Urahne, Großmutter, Mutter und Kind
Vom Strahl miteinander getroffen sind,
Vier Leben endet ein Schlag –
Und morgen ists Feiertag.
Gustav Schwab
Geboren 1792
Gestorben 1850
A vihar
Anya, nagy- s dédmama, gyerek leült,
Dohos szobában vannak most együtt;
Gyerek játszik, anya festi magát,
Mama fon, dédi (mily hajlott e hát)
Ül kályha mögött heverőn –
Bent oly fülledt a levegő.
Gyermek szól: „Holnap ünnepnap lész,
Zöldben, ligetben úgy játszanék,
Ugranék völgyön és dombon át,
Közben szednék sok virág csodát;
Horgászásnak hódolnék!”
Halljátok, dörög az ég?
Anyja szól: „Holnap ünnepnap lész,
Rendezünk mind vidám ünneplést,
Én felöltöm majd ünnepi ruhám,
Kínok után lesz éltünk vidám,
Árad arany napsütés!”
Halljátok, dörög az ég?
Mama szól: „Holnap ünnepnap lész,
Ám mamáknak nincsen ünneplés,
Főzik az ételt, s szövik a ruhát,
Életük sok gondot s munkát ád,
Végzik jól, mit sors kimér!”
Halljátok, dörög az ég?
Dédi szól: „Holnap ünnepnap lész,
Ám én inkább halni szeretnék:
Tréfálni, dalolni nem tudok már,
Terhes a munka s gondoskodás,
Tőlem még mit vár világ?” –
Látjátok villámcsapást?
Egyikük se hall, se lát,
Dörrenő láng tölti meg a szobát:
Dédi, mama, anya és gyerek most
Egymásra borultak sugártól ott,
Néggyel végez egy ütés –
És holnap ünnepnap lész.
Szalki Bernáth Attila