Sozusagen grundlos vergnügt
Ich freu mich, daß am Himmel Wolken ziehen
Und daß es regnet, hagelt, friert und schneit.
Ich freu mich auch zur grünen Jahreszeit,
Wenn Heckenrosen und Holunder blühen.
– Daß Amseln flöten und daß Immen summen,
Daß Mücken stechen und daß Brummer brummen.
Daß rote Luftballons ins Blaue steigen.
Daß Spatzen schwatzen. Und daß Fische schweigen.
Ich freu mich, daß der Mond am Himmel steht
Und daß die Sonne täglich neu aufgeht.
Daß Herbst dem Sommer folgt und Lenz dem Winter,
Gefällt mir wohl. Da steckt ein Sinn dahinter,
Wenn auch die Neunmalklugen ihn nicht sehn.
Man kann nicht alles mit dem Kopf verstehn!
Ich freue mich. Das ist des Lebens Sinn.
Ich freue mich vor allem, daß ich bin.
In mir ist alles aufgeräumt und heiter:
Die Diele blitzt. Das Feuer ist geschürt.
An solchem Tag erklettert man die Leiter,
Die von der Erde in den Himmel führt.
Da kann der Mensch, wie es ihm vorgeschrieben,
– Weil er sich selber liebt – den Nächsten lieben.
Ich freue mich, daß ich mich an das Schöne
Und an das Wunder niemals ganz gewöhne.
Daß alles so erstaunlich bleibt, und neu!
Ich freu mich, daß ich . . . Daß ich mich freu.
Mascha Kaléko
Geboren 1907
Gestorben 1975
Úgyszólván alaptalanul vidáman
(Hogy úgy mondjam alaptalanul vidáman)
Örülök, hogy felhők úsznak az égen,
S hogy esik, jég vagdos, vagy hull a hó.
Örülök, ha évszak zöld színt adó,
Ha bodza s vadrózsa nyílik a réten.
— Hogy rigó trillázz, méhek döngicsélnek,
Szúnyogok szúrnak, és dongók zenélnek.
Ha piros léggömbök kék égre szállnak.
Ha veréb fecseg. S hal hallgatásának.
Örülök, hogy a Hold az égen áll,
Hogy Nap az égen naponként elsétál.
Hogy nyárt ősz követ, tavasz követ telet,
Nagyon tetszik.Mögötte értelem lehet.
Ha mélyére nem is lát okoskodás.
Fejében embernek nincs teljes tudás!
Örömben lelem éltem értelmét.
A legnagyobb öröm; enyém e lét.
Derűs most az egész világ bennem:
A fa pattog. A tüzem égni vágy.
Lennék egy, ha ember létrával menne,
Mivel a Földről fel a mennybe hág.
Ember ott képes, meg van néki írva,
Magán túl többit is szeretni tudja.
Örülök, hogy a lelkem a szépséggel
Meg a csodákkal sohasem telik el.
Hogy minden oly varázsos marad, s újnak!
Örülök… , s vélem így magam boldognak.
Szalki Bernáth Attila
1 hozzászólás
Ez a „Die Lieblingsgedichte der deutschen” című kötetben található
egyik vers fordítása