majd akkor pár tucat szürkén
unalmas év alól tör fel
vagy inkább csak dereng mikor
a sokadik üveg sörrel
kezedben otthon a semmibe
tartod a szemed egyedül
és lassan moccan valami
valami mélyen legbelül
fiad és lányod hangján szól
ők sem születtek meg soha
cinikus angyalként teszik
fel kérdésüket mégis hova
mégis mivel múltak neked
el szürkén és unalmasan
azok az évek és te ott
leszel csendben magányosan
talán egy apró szem kétség
szemedbe szállva könnyeket
csal szürke és magányos
arcod ráncai
közé végig a
szürke és
unalmas
életen
3 hozzászólás
Első föltett versedben sok mély gondolatot fogalmaztál meg. Szerintem kár, hogy nem foglaltad a magyar írás- helyesírásnak megfelelően szabályos mondatokba.
Ilyen egymondatos verset nehéz lenne valakinek elszavalni.
Ez a saját véleményem – a döntés mindig az alkotóé.
Üdvözöllek a Napvilágosok táborában. Alkoss sok verset és prózát.
Üdvözlettel: Kata
Sok mélység egylélegzetvételnyi olvasatra.Van benne szikra.
Köszönöm az észrevételeket, véleményeket.