Rainer Maria Rilke: Traumgekrönt – Teil 2, Träumen (I-XXVIII.)
VIII
JENE Wolke will ich neiden, die dort oben schweben darf! Wie sie auf besonnte Heiden ihre schwarzen Schatten warf.
Wie die Sonne zu verdüstern sie vermochte kühn genug, wenn die Erde lichteslüstern grollte unter ihrem Flug.
All die goldnen Strahlenfluten jener Sonne wollt auch ich hemmen! Wenn auch für Minuten! Wolke! Ja, ich neide dich!
Prag, Mai 1894
In: Erste Gedichte von Rainer Maria Rilke, Traumgekrönt, S. 71- 85, (S. 75)
Insel-Verlag, Leipzig, 1913
|
Rainer Maria Rilke: Álommal koronázva – 2. rész, Álom (I-XXVIII.)
VIII
IRIGYKEDEM a felhőre, fent szabad ringni neki! Ahogy napfényes lejtőkre fekete árnyát veti.
Nem zavarta Nap fénye sem, bátran elébolyongott, míg a Föld fényre éhesen röpte alatt dohogott.
Arany Nap sugárzásának emelni védlemezként, akár csak percekre, gátat! Felhő! Irigyellek én!
Prága, 1894 májusa
In: Rainer Maria Rilke első versei, Álommal koronázva, 71-85. old. (76. old.),
Insel-Verlag, Leipzig, 1913
(fordította: Tauber Ferenc)
|
2 hozzászólás
“Arany Nap sugárzásának
emelni védlemezként,
akár csak percekre, gátat!
Felhő! Irigyellek én!”
Szeretettel: Rita 🙂
Köszönöm, Rita!