Kritiker
Manch’ ein Richter
Ueber Dichter
Dünkt sich ein lichter,
Mehr als schlichter
Kopf
Und ist ein entfärbter
Von Halbkultur verderbter,
Zu Leder gegerbter,
Von der Natur enterbter
Tropf.
Wie: von der Natur?
Je nun, ich meine nur:
Von der seelischen, feinen,
Nicht von der gemeinen.
Friedrich Theodor Vischer: 1807 – 1887
Kritikus.
Már több bíró
A versírón
Egy öntelt nívón,
Szürkén írón
Fej
És csak egy színtelen
Kultúrában íztelen,
Bőrnek cserzetten,
Kitagadott, képtelen
Tökfej.
Hogyan: képtelen?
Ámde, én úgy vélem:
Csak lelkileg finomtól,
De nem az aljastól.
Fordította: Mucsi Antal-Tóni
2 hozzászólás
A versírónak nincs jó véleménye a kritikusokról, akik olykor valóban mellé tudnak fogni.
Szeretettel: Rita 🙂
Kedves Rita, Sigfrid Lowitz, egy német szinész idézete: ?Kritiker sind wie Eunuchen: sie wissen wie’s geht, aber sie können’s nicht.? (Kritikusok olyanok, mint az Eunuckok, ők tudják, hogy hogy megy, de megtenni nem tudják!)…üdv Tóni…